Hmm?!

Αγαπητό μου G.E.T.,

I have a friend που μου μιλά στο τηλέφωνο ως τα τρία δεύτερα. Πιάνει με 5 δευτερόλεπτα πριν μπει σπίτι των γονιών, των θείων, των φίλων. 

Συνήθως η συνομιλία ξεκινά και τελειώνει ως εξής:

Friend: Driiiiiiiiiiiiiiiiin driiiiiiiiiiiiiiiiiin

Me: Χελλόου! :)))))))

Friend: Γεια σου! Τι κάνεις;

Me: Καλά είμαι εσύ; Καλωσόρισες απ’ το ταξίδι (ή σε άλλη περίπτωση: “Καλά είμαι εσύ; Πώς περνάς;”)

Friend: Καλά είμαι. Πέρασα πολύ ωραία. Εσύ πως είσαι;

Me: Ήμουν άρρωστη για μια βδομάδα( ή μπορεί να πω καλά, τί νέα;)

Friend: Περαστικά σου. Κάλιουsh πρέπει να σε κλείσω. Έφτασα στο σπίτι των γονιών μου και με περιμένουν. Γεια.

Υπάρχουν και παραλλαγές του πιο πάνω σε:

“Kalioush πρέπει να σε αφήσω. Έφτασα στη δουλειά. Γεια. ”

“Kalioush πρέπει να κλείσω… έφτασα σε κάτι φίλους μου και είμαι έξω από την πόρτα τους και δεν μπορώ να μιλήσω.”

:((((((( Μακάρι να ήθελες να μου μιλήσεις λίγο παραπάνω. Κρίμα. Τους τελευταίους μήνες αυτό ακριβώς γίνεται! Θέλω να μιλήσω ακόμη λίγο μαζί σου friend! Γιατί με πιάνεις τηλ. λίγο πριν μπεις στη πόρτα κάποιου;

Oh well!  OK ίσως να είμαι λίγο υπερβολική όταν λέω 3 δευτερόλεπτα αλλά χωρίς υπερβολή δεν ξεπερνά ποτέ τα 20 δεύτερα.

Τώρα χωρίς πλάκα …ευχαριστώ που επέρασε που το μυαλό σου να πεις ένα γεια!

Σε αγαπώ πολύ! 🙂

Το θάρρος του να είσαι διαφορετικός!

Απαιτεί τεράστια προσπάθεια να κρατάς ακεραιότητα σε ένα κόσμο που έχει χάσει κάθε ίχνος ηθικής. Κι όμως σπάνια… συναντάς και ανθρώπους οι οποίοι καταφέρνουν να είναι όσιοι σε ηθικές τους αρχές και αξίες παρά τα προβλήματα της ζωής και τις δυσκολίες. Τέτοιοι άνθρωποι που είχαν το θάρρος να δουν την αλήθεια και να την εφαρμόσουν έτυχαν στον μεσαίωνα θύματα στραγκαλισμού, έπεσαν στην πυρά προς κοινό παραδειγματισμό, υπέστησαν σφοδρό διωγμό. Και στις μέρες μας όμως, παρά τα συνθήματα ότι ζούμε σε “ελεύθερο κόσμο”, εντούτοις είμαστε δέσμιοι της φθοράς και του ηθικού ξεπεσμού. Και αυτοί που έχουν το θάρρος να κρατούν σταθερότητα σε κάποιες αξίες, τους θεωρούν αστείους ή και οπισθοδρομικούς. Είναι κι αυτή η αντιμετώπιση μια πίεση. Μια πίεση που ίσως να την συναντήσει κανείς και σε δικά του αγαπημένα άτομα, τα οποία δεν τον κατανοούν ή δεν αποδέχονται την στάση του.

 Όλοι μας όντας ατελείς ταλανιζόμαστε από δικά μας πάθη και στενοχώριες.  Πράγματα που μας καταβαρύνουν που μας κάνουν να νιώθουμε ανάξιοι και άχρηστοι. Υπάρχει ένα κόστος στην τόλμη να κάνεις αυτό που πείστηκες ότι είναι το σωστό. Και λόγω ανθρώπινης αδυναμίας υπάρχει και ο φόβος της απόρριψης, του στιγματισμού, της αποδοκιμασίας και εγκατάλειψης από αγαπημένα άτομα! Σε κανένα δεν αρέσει να είναι ανεπιθύμητος αλλά αν για να σε αποδεχτούν θα πρέπει να απορρίψεις την ηθική σου…τότε πόσο αξίζει η αποδοχή από τους άλλους. 

 “Όποιος νομίζει ότι στέκεται ας προσέχει να μην πέσει” είπε κάποτε ένα Βιβλικό πρόσωπο. Για μένα ηθικός δεν είναι αυτός που καταφέρνει να μείνει αλόβητος από ανήθικες πράξεις, δεν είναι ο αλάνθαστος. Όσο κι αν ψάξουμε δεν πρόκειται να βρούμε κανένα τέτοιου είδους. Κανείς δεν είναι τέλειος. Κάνουμε λάθη. Πέφτουμε.Επιπλέον, ζούμε σε δύσκολους ως προς την αντιμετώπισή τους, καιρούς. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για να συνεχίσουμε ένα τρόπο ζωής που μας βολεύει. Εντοπίζοντας τα λάθη μας πρέπει να εργαζόμαστε ώστε να βελτιωνόμαστε.

Συνεπώς, το να αναγνωρίζει κανείς τις δικές του αδυναμίες και λάθη ίσως απαιτεί να εκδηλώσει ταπεινό φρόνημα και αν χρειαστεί να ομολογήσει το σφάλμα σε κάποιο έμπιστο και ώριμο άτομο που μπορεί να το βοηθήσει προκειμένου να απαλλαγεί από μια ένοχη συνείδηση αλλά και να δείξει την μετάνοιά του. Αυτό απαιτεί θάρρος και ταπεινοφροσύνη. Εξάλλου έχω την πεποίθηση ότι “αυτός που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί αλλά αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα εξυψωθεί”.

Τι θα  κερδίσει ο άνθρωπος αν κερδίσει όλον τον κόσμο, αλλά χάσει την ζωή του;  Πόσο πολύτιμη είναι η ακεραιότητα παρά τον χλευασμό των άλλων παρά τη διαφθορά, …και πόσο δύσκολο (αλλά εφικτό) είναι να την έχεις!

I love my Granny!

Αγαπώ την γιαγιά μου διότι έχει ακτίνες Χ στα μάτια και ξέρει πως νιώθω πριν καν της πω τίποτα.

Αγαπώ την γιαγιά μου διότι αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής με ένα τραγούδι…

Διότι είναι ο πιο αισιόδοξος και λογικός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ.

Διότι ξέρει όλα τα ονόματα των λουλουδιών και τα περιποιείται σαν παιδιά της.

Διότι ξέρει πότε να μιλά και πότε να χρησιμοποιεί την σιωπή.

Διότι παρά το ότι πήγε μόνο μέχρι την τρίτη δημοτικού είναι σοφή και μορφωμένη!

…διότι πάντα χαμογελά έστω κι αν είναι λυπημένη.

…διότι συμπεριφέρεται  στον παππού μου σαν αφέντη της (αν και στην ουσία αυτήκρατά το σπίτι…δεν το αφήνει ποτέ να φαίνεται… σέβεται τον παππού μου ως την κεφαλή της οικογένειας και τον υπεραγαπά)και κατάφερε μετά από 50κάτι χρόνια γάμου να έχει τον παππού μου ερωτευμένο μαζί της.

Αγαπώ την γιαγιά μου διότι είναι δυναμική.

…διότι παρόλο που η ζωή της έδωσε “λεμόνια” (πίκρες)…ήξερε πως να φτιάξει με αυτά “λεμονάδα”

…διότι κρατά επαφή με τα ξενιτεμένα αδέλφια της καικατάφερε να έχει μια δεμένη οικογένεια…

…διότι κατάφερε να μεταδώσει αρχές στα παιδιά της.

Την αγαπώ για την απέραντη γενναιοδωρία της!

…διότι μιλά στην γάτα της Αγγλικά…αν και δεν μιλάει την γλώσσα! 🙂

…διότι έχει φοβερή αίσθηση του χιούμορ και γελάει με την καρδιά της όταν ακούει ένα καλό αστείο…

…διότι δεν επιτρέπει στην “κακή γλώσσα” να της χαλάσει την ψυχολογία..

…διότι είναι υπέρ της μάθησης και χαίρεται να βλέπει τα εγγόνια της να προοδεύουν στον τομέα της εκπαίδευσης.

…διότι αγαπά τον Θεό και έχει φοβερή πίστη. 

Την αγαπώ για τα απίθανα παραμύθια (που αφήνουν εποχή) που μας διηγούνταν από μικρά παιδιά. Τέτοια παραμύθια δεν τα βρίσκεις στα βιβλία. Πρόσφατα ανακάλυψα το βαθύ νόημα που είχε μια ιστορία που μου έλεγε ενώ ήμουν 7-8…

…την αγαπώ γιατί περιποιείται τον εαυτό της και ράβεται σε ράφταινα για να είναι κοκκέτα!

…διότι αν και δεν είναι ασπιρίνη…με ανακουφίζει από τον πόνο και το μαράζι. Με εκλογικεύει και με παρηγορεί…μου δίνει κουράγιο.

…διότι κάνει τους πιο απίθανους κεφτέδες…

…διότι εκτιμά το καλό φαγητό…

…διότι είναι SHικ και φινετσάτη.

…διότι πάντα σε γεύματα της αρέσει να κάνει baby champ (όπως το αποκαλεί), δηλαδή βάζει σπράϊτ στο λευκό κρασί της.

…διότι πάντα είναι εκεί όταν την χρειάζομαι.

…διότι η ζωή της θα μπορούσε να γίνει μια πετυχημένη και βραβευμένη σειρά του BBC…έχει περάσει πολλά και έχει αφήσει την ζωή να την εκπαιδεύσει…και είναι το καλύτερο μου όταν την ακούω να μου διηγείται την ιστορία της.

…διότι έχει ζεστή αγκαλιά.

 ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ επειδή είναι όλα αυτά και άλλα τόσα!

Ιδανική γυναίκα!

    Η ιδανική γυναίκα σύμφωνα με το 75% των ανδρών που ζουν στη Κύπρο (και ίσως στην Ελλάδα) είναι αυτή που:

  • έχει θεϊκό κορμί και μούρη,
  • δεν γερνά…και άρα δεν έχει ποτέ “χαλασμένο”  κορμί ή  πρόσωπο
  • ικανοποιεί τον άντρα σε όλα τα αιτήματά του ανα πάσα στιγμή,
  • δεν παίρνει τηλέφωνο τον άντρα της για δικά της προβλήματα,
  • δεν ζητάει να της λέει “σ’ αγαπώ”,
  • έχει δουλειά και επομένως είναι οικονομικά ανεξάρτητη,
  •  έχει σπίτι και αυτοκίνητο,
  • είναι πάντα χαμογελαστή,
  • μιλάει λίγο εως καθόλου,
  • δεν ζητά δεσμεύσεις,
  •  ενδιαφέρεται για τα ενδιαφέροντα του άντρα της ,
  • δεν ρωτά τον άντρα της για προηγούμενες σχέσεις,
  • δεν ζηλεύει,
  • δεν ενοχλείται αν ο άντρας της  βγαίνει με άλλες γυναίκες (για καφέ και… ό,τι ήθελε προκύψει…λαλούν τζαι οι ροζ αγγελίες),
  •  δεν μουρμουρά/ δεν παραπονιέται για τίποτα,
  •  δεν ζητά από τον άντρα να βγαίνει μαζί της Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή (διότι τότε είναι που βγαίνει με τα “παιδκιά”)

… Αλλά οι ιδανικές εν για τους ιδανικούς …τζαι ο τελευταίος που τους ιδανικούς επέθανε το 1799.