Η άβολη τζείνη στιγμή που έρκεσαι μούρη με μούρη με το γείτονα του διπλανου διαμερίσματος.Ένας τοίχος σας χωρίζει! Τζαι ήθελες πολλά να ειναι ηχομονωτικός, ο σπιτονοικοτζύρης ήθελε όμως πολλά να γλιτώνει λεφτά.
O γείτος τζαι συ ξέρετε ο ένας τον άλλο παραπάνω από ότι θα εθέλατε…Εβρίσατε ο ένας τον άλλον κρυφά για το πάρκη, για το κάδρο που εκρέμαζε η ώρα μια το πρωί για το πάρτυ που έκαμε τζαι εγέμωσε ο τόπος μαντράχαλλους τζαι για άλλα πολλά.
Ως τωρά εκατάφερνες να αποφεύγεις την προσωπική επαφή… άκουες τα κλειδκιά να γυρίζουν στην πόρτα του έφκαινεν έξω τζαι μετά έφκαινες εσύ. Σήμερα επήετε να βάλετε το κλειδί της εξώπορτας στην κλειδωνιά την ίδια ώρα τζαι σχεδόν να κουτουλλίσετε…Ε.
Ε. Ένα καλησπέρα λαλείς το. Έκαμε το τζαι εύκολο ο τζαιρός να τον σχολιάσετε…
Εσιόνισσε σήμερα α;
Ναι…εν πολλά ωραία.
Όι εν κρυάδα.
Άβολη ματιά προς το μέρος του. Άβολη ματιά προς το μέρος σου.
Η κάμερα ζουμάρει στα μάθκια σου τζαι μιλούν με σκέψεις …”Ακούει με που πάω τουαλέτα;” “Που μιλώ μόνη μου” “Το ξυπνητήρι;”
Καλό βράδυ!
Καληνύχτα!
Γδούπος. Πόρτες ερμητικά κλειστές (Throwback Thursday…άλλαξε το πόρτες με μάτια; Νικόλ Κίτμαν; Τομ Κρουζ;)
-Εν μπορώ άλλο…Πόση αφαίμαξη…Εν ώρα τούτη να μπαίνω σπίτι;… ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!
Ξέρεις πως είναι να είναι διαλυμένα τα νεύρα σου ώστε στην κίνηση ή στα φώτα να χειροκροτάς σπαστικά τζαι να να βρίζεις σαν άτομο σε σύνδρομο Τουρέτ;
Ξέρεις τι θα πει να είσαι τόσο ψόφια που να χαμογελάς στο πελάτη, σαν σου λέει το πρόβλημά του, αλλά που μέσα σου να επαναλαμβάνεις το “Σκάσε…εν με κόφτει”.Ναι έννεν; Εσυνέβηκε σου.
Τζαι μετά που λίο σίγουρα θα επρόσβαλες τη κοπέλλα που σου εδιούσε οδηγίες για να πας στη διάλεξη σου … Ναι θα θυμάσαι ένα τέτοιο περιστατικό που της είπες ” Σε παρακαλώ δώσε μου κάποιον που να ξέρει να μου δώσει οδηγίες”. Εν θυμάσαι; Εν πειράζει άκου τη δική μου εμπειρία.
Υστερία! Πανικός! Εκοίταξα τις φλεβες μου δκυό φορές επίμονα τζαι εφοήθηκα με τόσο πολλά, που στο χαα ήμουν να…σπάσω το απόρρητο με τον εαυτό μου τζαι να με καταγγείλω στο γραφείο ευημερίας, αστυνομία τζαι στη μάμα μου!
Τζαι καπου τζιαμέ στις 11:00 ποστ μεριντιέμ, που καταφέρνω να τελιώσω που τες δουλειές τζαι σε παρακαλώ όταν λέω να τελιώσω εννοώ να φύω πριν τα διαλύσω ούλλα επειδή εν τελιώνουν…Μπαίνω σπίτι…φκάλω τα ψηλοτάκκουνα τζαι διερωτούμαι ακόμα αν τα έφκαλα…εν γίνεται…είμαι ακόματο ίδιο ψηλή…ή τα πόδκια μου έχουν το σχήμα των παπουτσιών…σσίφκω να τα τρίψω πιάνει με η μέση μου…Μάδερ φάδερ!
Κάθουμε πας τον καναπέ…Ου σσήτ! Έχω δκιάβασμα…κι αλλο σύνδρομο Τουρέτ! Έπιασα δήθεν να δκιεβάσω τζαι εν τα εθώρουν τα γράμματα…εχορεύκαν πάνω κάτω…βρε κάτσετε να σας δκιαβάσω..βρε αμάν βρε ζαμάν…τίποτε τα γράμματα χαβά τους…
Ε αμμά έτσι εν να σας έχω…Κάμνω διάλειμμα…πιάνω το λάπτο…Μπαίνω φέησπου…θωρώ τα νιούσφι…Τσουπ… θωρώ κάτι τζαι θυμούμαι τη μιτσιά που ήρτε στο γραφείο μου τζαι ανακοίνωσε μου ότι είχε μείνει έγκυος με τον τυπά που πριν 3 βδομάδες επαράτησέ τη για τη Λεμεσιανή (όπως τη αποκαλούσε)…τζαι δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έπιασε με άλλες…τελικά είπε μου ότι έκαμε το έκτρωση…
“Πως είσαι τώρα;”
“Μια χαρά”.
“Ενημέρωσες το φίλο σου για την έκτρωση;”
“Ναι ..εν ήθελε να το ρίξω αλλά τελικά έκαμα το… αφού καλά καλά εν θέλει να εν μαζί μου… εν ξέρει…τι να κάμω το κοπελλούιν”
“…”
Πισ οφ κέηκ κουβέντα για τη μιτσιά. Βκάλεις σπυρί σφύγγεις το να πιττιλίσει τζαι συνεχίζεις τις σοκολάτες. Φκάλεις ελιές πάεις δερματολόγο. Φκάλεις ρυτίδες …κάμνεις μπότοξ…φκάλεις έμβριο, ρουφάς το με το σωλήνα…
Τζαι να πεις εν περίπτωση εγκυμοσύνης από βιασμό, με ρίσκο την υγεία της μητέρας…άρρωστο μωρό…τπτ! Ποια είμαι εγώ να κρίνω1 Καμιά! Τζαι εν ήθελα καν να το επεξεργαστώ…εξάλλου δεν ήταν πελάτισσα μου…
Εσκέφτηκα κάτι το οποίο επεξεργάστηκα με αργοπορία 3 χρόνια…Κάτι σαν αυτό που λέμε ΑΡΓΗ ταχύτητα επεξεργασίας…βάλτε το όνομα μου δίπλα στο λεξικό. Να στείλω τζαι φωτογραφία… Σε μια παλιά παλιοσυζήτηση ερώτησα κάποιον για την εμπειρία του με προηγούμενες του σχεσεις και μου είπε -εννοείται κάποιες μισοφαημένες ιστορίες αλλοιωμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ο ήρωας και ο ιππότης ενώ αποδείκτηκε εν τέλει ότι ήταν το βρακί του ιππότη- ότι με μια που τζείνες σχέσεις του, που εν την ονόμασε καν, τα πράματα ήρταν με τέθκιον τρόπο που ως τζαι ο παπάς της επίεζε την να παντρευτούν…
Αχαμ σκέφτουμαι…άφηκεν την έγγυο ο γάρος! Έφυε τζαι άφηκε την τζαι ύστερα κατηγορόυσε τον τζύρη της κορούς που αγκάστρωσε. Ενώ η τότε αντίδραση ήταν: ¨Τστστστς τι πιεστικός πατέρας της πρωην του… τον καημένο με τι κοπέλλα είχε μπλέξει…βάλει τον τζύρη της για να του ασκησει πίεση τζαι να τον τυλίξει”. Τείνουμε να θεωρούμε σωστά και απαλλαγμένα από ευθύνες τα λεγόμενα των αφηγητών που γνωρίζουμε”. Ουάη; Μπικός!
Γιατί πόσες που τούτες που ερωτεύκουνται ,στα πλαίσια της γνωριμίας τους ,ρωτουν τον υποψήφιο αγαπητικό αν αγκάστρωσε καμιά πιο πριν…ξέρετε αν έσσει αδέσποτα κοπελλούθκια; Εν νομίζω! Νομίζω εν σημαντική ερώτηση για να δεις τον τρόπο σκέψης του πιλέ μου, πάνω σε τέτοιου είδους σημαντικά ζητήματα…Διότι αν αρκεστείς στο “ματάκια μου” τζαι στο “έρωτά μου”…εν να δεις αλλα ματάκια να σε θωρούν στην άλλη πλευρά του ‘Έχεις πακέτο’ της Βίκυς Βασιλείου. Τον καρπό του έρωτά του με μια από τις άλλες…
Μετά έβαλα TLC… ανακούφιση …εν είμαστε μόνοι μας…έσσει τζαι χειρότερα…δε μια φορά μόνο το My Big Fat American Gipsy Wedding;; Sister Wives; Τoddlers and Tiaras; καταλάβεις ότι εν ούλη η Υφήλιος ψεκασμένη με ηλιθιότητα!
Ευτυχώς άρχισα να καταλάβω ότι η βλακεία των ανθρώπων είναι “φυσιολογική” εν παντού…εν η νόρμα!
Βρέχει. Ακούω το έντομο να θορυβεί στο τζάμι και το κοιτάζω επίμονα.
Μοιάζουμε τόσο πολύ εγώ και συ, βλαμμένο έντομο.
Χαίρεσαι που είσαι σε ζεστό περιβάλλον. “Χαίρομαι” που κάνω τη δουλειά μου σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Τα χρόνια μου όλα τα επένδυσα σε αυτό. Από τον προηγούμενο μήνα κάνω αυτό που ονειρεύτηκα. Σε μια δύσκολη εποχή. Δύσκολη για πρίγκιπες και για αλήτες.
Και οι δυο μας ζουζούνι, σε αυτό το μεγάλο πλέον γραφείο. Εσένα η σκέψη σου έξω στο φυσικό σου περιβάλλον…εμένα η σκέψη μου έξω σε ένα περιβάλλον που κάθε άλλο από “φυσικό” είναι.
Κατάφερα να με κοιτάζουν στα μάτια, να με αναγνωρίζουν, να με λένε κυρία, να θεωρούν χρήσιμη την άποψη μου, να εξαρτώνται από μένα. Να εκπαιδεύω επαγγελματίες, να έχω ένα μεγάλο δίκτυο γνωριμιών και γνώσεις /ικανότητες που η 20χρονη Kalioush δεν θα σε πίστευε ποτέ αν της έλεγες ότι όλα αυτά θα γίνονταν. Θα σου απαντούσε “Κάθε πέρσι και καλύτερο”. Παρόλα αυτά, ζηλεύω το ζουζούνι. Αυτό το τόσο δα ευάλωτο πλάσμα που δεν έχει μνήμες, που δεν έχει ευθύνες…που έχει φτερά.
Ανοίγω την πόρτα….σε ένα μικρόκοσμο ρομποτικό. Αρπάζω τον καφέ από το γραφείο και προχωρώ προς την εξώπορτα να πάρω αέρα… Αναπνέω με βαθιά ανάσα σαν να με κρατούσαν από το λαιμό. Η βροχή είναι μαγική. Το κρύο σε υπενθυμίζει για το αίμα που κυλά στις φλέβες σου. Είσαι ζωντανή;! Σε βρίσκει συνάδελφος καπνιστής και αρχίζει τη πάρλα…αν και μπροστά στο πρόσωπό μου ο συνάδελφος αποτελεί το υπόβαθρο της αντίληψής (αλά Gestalt) και η κύρια φιγούρα παραμένει η βροχή.
Ρουφώ λίγο καφέ και χάζεύω ένα ζευγαράκι στην απέναντι πλευρά του δρόμου κάτω από υπόστεγο να νομίζουν ότι το όλο σκηνικό με τη βροχή φτιάχτηκε για να εκρομαντικοποιήσει την ατμόσφαιρα. Ειδικά για αυτούς και μόνο. Μειδιάζω με τη δεξιά πλευρά μόνο (όχι λόγω μπότοξ…). Βάζω φαστ φόρουορντ και βλέπω τη συνέχειά τους. Αυτός την εγκαταλείπει επανειλλημένα και επιστρέφει κάθε τόσο, γιατί θέλει να ζει “ελεύθερο πουλί”, αυτός και το πουλί του αν με εννοείς… και ταυτόχρονα την κρατά δέσμια με υποσχέσεις και ψέματα τα οποία καμουφλάρει σε γράμματα ηλεκτρονικά.
Κοιτάω την άπειρη και ονειροπαρμένη κοπελίτσα που χάνεται στην αγκαλιά του έρωτά της και της μιλάω με το μυαλό μου: “…Και θα προσπαθήσει μετά να σε πείσει ότι όλα τα πταίσματα ήταν δικά σου κοπελιά. Θα στα ομολογήσει σε μια κρίση αλήθειας του και θα τα αναιρέσει μόλις σε δει να θυμώνεις..μετά θα υποστηρίξει τις απάτες και τις αδικίες του ως κάτι το πλέον φυσιολογικό…αν και ο ίδιος παθών από προηγούμενες τοξικές σχέσεις…θα εκδικείται τις πρώην που τον πλήγωσαν πληγώνοντας σε με το ίδιο νόμισμα… εσένα που τις αντιπροσωπεύεις…θα προσπαθήσει να σε μπερδέψει…θα σε πει τρελή…θα σου πει συγνώμη…θα σου αποδείξει ότι δεν μετάνιωσε και μετά θα σε εγκαταλείψει ξανά και δεν θα ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σου…μια μέρα μετά αφού σου ζητήσει να τον ξανααγαπήσεις”.
Το φιλί τους στο ‘τώρα’ …σχήμα οξύμωρο μέσα στη σύντομη απαισιόδοξη μου σκέψη.
Το παράπονο του συναδέλφου, ποσώς με επηρέασε, για την ένδειξη αδιαφορίας μου στις προφανώς ‘σημαντικές ‘ κουβέντες του. Έχω μάθει με τον καιρό να ξεφεύγω από αυτού του είδους παράπονα με χιούμορ. Χιούμορ: Το άυλο πέπλο, πίσω από το οποίο κρύβομαι ολόκληρη. Εγώ και οι μαριονέτες μου. Σαν επιδέξια εγγαστρίμυθος χρησιμοποιώ τις προσωπικότητές μου για να ευχαριστήσω όσο το δυνατόν περισσότερους ως να πρέπει να ευχαριστηθούν, να ψυχαγωγηθούν από μένα.
Η δίαιτα με μάρανε …γι αυτό μεταμορφώθηκε σε φαρμάκι ο καφές της παρηγοριάς μου. Λίγη καραμέλα στον καφέ σου δίνει μια άλφα χρωματιστή ελπίδα. Παρηγοριά από τι; Έχεις ότι ζήτησες. Σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Κι είναι αυτό, το αχάριστο “σχεδόν”, που σε παιδεύει. Αχάριστη Kalioush θα σε παρηγορήσω τώρα με τη σκέψη του ατόμου που θα συναντήσεις απόψε και με αυτό το τραγούδι:
Αχαχαχαχα…Ακυρώνει ότι έκτισα με λέξεις πιο πάνω τούτο το παλιο-χιτάκι….Cant’t touch this!!!!! Τουρουρουρου του ρου του ρου ‘Cant’t touch this!!!!!’
G.E.T. 