LOST

Απολογούμαι στους θαυμαστές του Λοστ, αλλά το αρθράκι που ακολουθεί δεν αναφέρεται στη τηλεοπτική σειρά “Οι αγνοούμενοι” όπως έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά. Αγνοούμενοι μίσση μου! Πως το εσκεφτήκαν; Γιατί δεν έμειναν πιστοί στη μετάφραση και να το ονομάσουν “Οι χαμένοι” :p ; τζαι αν τούτο ακούεται τους σαν βρισιά…πιλέ μου ας το πουν “Οι ναυαγοί”. Έχει φορές που πραγματικά διερωτούμαι που τους βρίσκουν τζείνους που μεταφράζουν τους τίτλους καθώς και τζείνους που γράφουν τους υποτίτλους στα ξενόγλωσσα έργα στην ττι.ββι.  

π.χ ξιτιμάζει ένας ηθοποιός άγρια κάποιον άλλο τζαι συναφέρνει μάνες, θεούς τζαι δαίμονες τζαι κάτω στον υπότιτλο γράφει απλά “Καθίκι”. 

Έχω πολλά τέθκια να αναφέρω αλλά δεν είναι της ώρας΄, όταν συγκεντρώσω αρκετά τέτοια “κουφά” θα τα βάλω μαζί σε ένα ξεχωριστό ποστ!

Επήα που λέτε τζαι σήμερα Λεμεσό για δουλειά. Τζαι όντας μια Λευκωσιάτισσα με προσανολισμό ανύπαρκτο, εκτάφερα τα τζαι εχάθηκα προσπαθώντας να πάω στο Ζακάτζι (Ζακάκι). Επρόσεξά με ότι όταν χάνουμαι με το αυτοκίνητο ή ακόμα τζαι περπατητή, περνώ κάποια σταθερά- συγκεκριμένα στάδια:

Στάδια Ψυχολογικής Κατάστασης “Getting LOST” (Σ.Ψ.Κ.G.L):

1) Ενώ νομίζω ότι ξέρω που πάω θωρώ κάτι άγνωστο, τζαι χαμηλώνω το ράδιο για να συγκεντρωθώ.

2) Διαπιστώνω ότι, πράγματι ο δρόμος είναι άγνωστος για μένα…τζαι κλείω το ράδιο εντελώς.

3) Μειώνω ταχύτητα τζαι θωρώ δεξιά τζαι αριστερά να έβρω ταπέλλα που να γράφει καμιά  περιοχή γνωστή. Αν έβρω καλώς τζαι κλώθω τζαμέ που ξέρω την ονομασία, έστω τζαι αν δεν είναι τζαμέ που θέλω να πάω… τζαι συνήθως κάμνω τα  “σσιε σσιέ Γιαννή” (μπίλιες). Ξομακρίζω πολλά που τον στόχο-τοποθεσία. Αν δεν έβρω ταπελλά με γνωστή τοποθεσία ακολουθώ την τεχνική που χρησιμοποούν τζαι οι δάσκαλοι αυτοκινήτου που σου λαλούν να πηαίνεις ούλλον ίσια όσπου να σου πουν να στρίψεις.

4) Οδηγώ για κανένα 10λεπτο και οι δρόμοι εξακολουθούν να μην μου “λένε” κάτι και εγώ : α) αρχίζω να βρίζω (σεμνά), β)ποφυσώ ξανά τζαι ξανά τζαι μετά καταφέρνω να μου σπάσω τα νεύρα, γ) ξυτιμάζω την τύχη μου τζαι δεν θέλω με τίποτε να παραδεκτώ ότι εχάθηκα δ) παίζω την πουρού (κορνάρω… Όχι η Αικατερίνη) σε τζείνον που την έπαιξε πρώτος τζαι επροσπέρασέ με…τζαι σαν με επροσπέρναν κάτι εφώναζεν αλλά ήταν σαν να το έκαμνε στην νοηματική αφού τα τζάμια μου ήταν κλειστά. 

5) Τα νεύρα μου είναι πλέον διαλυμένα τζαι έτσι αποφασίζω να πάρω την βοήθεια του κοινού… αφού εδοκίμασα το 50-50 τζαι δεν μου εφκήκε σε καλό. Το κοινό σε τέθκιες περιπτώσεις είναι: Σταματώ όποιον έβρω πρώτο  στο δρόμο, που να μου φατσάρει Κυπραίος.

π.χ ΣΗΜΕΡΑ:

Η πρώτη που σταματώ εν εμίλαν Κύπριακά, αλλά ήταν καλοπροαίρετη τζαι ήθελε να βοηθήσει. “Δεύτερη αριστερά” “Σχολείου πίσου”, να σου λέει. Αλλά με “πίσου” με “μπροστού” ήταν το σχολείο. Μετά, σταμ�%�τώ δίπλα που το πεζοδρόμιο ,άνοιξα το τζάμι τζαι βρέθουμαι σε απόσταση αναπνοής από μια περαστική και λέω “Συγνώωωωωμηηηηη” τζαι να γυρίζει με αναίδεια την κκελλέ της που την άλλη τζαι να φεύκει. Εν τζαι εσταμάτησα απλά να σου πω συγνώμη μάνα μου! Η κουβέντα έσσιει τζαι πάρακάτω…τς

 CE� τρίτος όμως ο παππούλης είπε μου ήξερε να μου εξηγήσει. “Ινναί! …Ήμουν τζαι οδηγός εγώ! Ινναί ναι…ναι…εεεε…ναι

Εγώ: “Εν να μου πείτε κύριε πού να πάω;

Παππούλης: Ινναί…. μα  (θωρεί με κατάματα)… (παύση)…. είσαι πολλά μακρυά… (παύση)

 Εγώ: …(βιαστικά) Πρός τα πού να πάω;

Παππούλης: “εεεμ…. ναι (θωρεί με)… γειά σου κουμπάρε μου”… (εσσαιρέτησε ένα περαστικό)… μετά γυρίζει τζαι απλά θωρεί με σαν να έπαθε κρίση επιληψίας (είδους petit mal)…

Εγώ: (να βιάζουμε τζαι να λέω συνέχεια που μέσα μου κιάολε κιάολε).. “Γεια σου παππού” εν να ρωτ%ήσω άλλο!

Παππούλης: Καλόν μάνα μου(παύση) …ινναί!

6) Πιάνω την βοήθεια του τηλεφώνου. Η λιγότερο βοηθητική βοήθεια. Η πιό στάντα ερώτηση που ακούεις από το τηλέφωνο είναι: “Πού είσαι;” τζαι πολλές φορές ρωτούν σε “Πού είσαι ακριβώς;”Αν ήξερα πού ήμουν ήταν να σε έπιανα τηλέφωνο ρε φ�%9λενάδα; μάνα; τζύρη; Το χάζιν είναι όταν σου λαλούν (τζαι τούτοι που το τηλέφωνο) να ρωτήσεις κάποιο περαστικό. Κάτσε μετά να εξηγήσεις ότι ήταν το βήμα 5 η βοήθεια από περαστικούς τζαι απέτυχε.

Βασικά αν μετά που τούτα δόκεις πάν στο στόχο-τοποθεσία τότε αποφεύγεις το βήμα 7:

7) ΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!