Σίριουσλυ;!

Πρέπει να αλλάξω δουλειά.Επείγον! Μέχρι προχτές αγαπούσα την. Έσσει μέρες που νιώθω ότι θα τα σύρω ούλα χαμέ τζαι θα πάω να βάλω τις φωνές στο μάστρο (οι φωνές πλέον εγίναν default στα settings μου). Χτυπώ κότσινο. Μέηντεη μέηντάη. Πόση ανοργανωshιά. Πόσοι συνάδελφοι να φεύκουν τζαι να επωμιζόμαστε τις δικές τους ευθύνες και φόρτο εργασίας. Θα μπορούσε να ήταν υπέροχη η δουλειά μου αν μόνο νοιαζόταν λιγάκι η διεύθυνση τζαι εν υπήρχαν τζείνες οι 1-2 bullies που τρομοκρατούν τους υπόλοιπους συναδέλφους με τη συμπεριφορά τους.

Αχ τζαι εν δέχτηκα την υποτροφία μου για PhD. Τωρά ήταν να ήμουν 2ον χρόνο Αγγλία με την αγαπημένη φιλενάδα μου…

Πούλ γιουρ σελφ τογκέδερ σίστερ! ΟΚ. Αναπνοές. Θα έχανα τους πελάτες μου και τους φίλους μου που φέτος δεθήκαμε πολύ…θα έχανα τις θάλασσες τζαι τον ήλιο.

…αλλά προσωρινά…ούφου έπρεπε να πάω ήταν η ευκαιρία μου!!!!

Ντοντ κράη όβερ σπήλτ μίλκ Κάλιουsh!!!!

Ορίστε τα εσώψυχά μου!

“Κανένας δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια καινούρια αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει σήμερα και να κάνει ένα καινούριο τέλος”.

Σήμερα η μέρα μύριζε “παρελθόν”. Ξύπνησα μέσα από όνειρο που ήθελα τόσο απεγνωσμένα να κρατήσει. Ξυπνάς και για ελάχιστα δευτερόλεπτα ακόμα το ζεις …θυμούμαι την γαλήνη τζαι την ευτυχία του ονείρου…και μετά… είναι Φεβράρης, Τετάρτη ώρα 5 το πρωί . Τούτο το πέντε εκόλλησε εδώ και ένα μήνα. Από τις 13 του Γενάρη, ημέρα Παρασκευή. Αναρωτίεμαι τί συνέβηκε τότε και σημάδεψε τον ύπνο μου.

Παρόλη τη συνηθισμένη μελαγχολία του πρωινού ξυπνήματος…πάω στη δουλειά τζαι …τσουφ…ως δια μαγείας όλα γίνονται ιτσι πίτσι καλύτερα. Ντρέπομαι να πω πως αγαπώ τη δουλειά μου!Δεν είναι της μόδας. Όλοι βρίσκουν κάτι για να παραπονιούνται που κάποτε νιώθω πολύ εκτός όταν μου αρέσει η δουλειά μου και κάτι θα βρω κι εγώ να πω…όπως …”ούφ”… έτσι μέσα μέσα… Όμως είναι τόσο θεραπευτική!

Σήμερα ήταν η πιο αγχωτική και μμμπίζι μέρα από ποτέ. Ανέλαβα ένα τεράτιο κομμάτι και ευθύνη στη δουλειά και πριν πω καλημέρα ξεκινούν τηλέφωνα, κόσμος να μπαίνει και να βγαίνει, το computer να βκάλει αζίνες,οι στίβες να μεγαλώνουν, τα πόστ ιτ να μοιάζουν με ουόλ πέηπερ…Όμως μέσα στην παραζάλη,κάπου μεταξύ της κιτ κατ και του καραμελωμένου καφέ-‘2nd cup’ -που πάντα λέω πως θα κόψω- (αλλά οι γλυκύτατοι συνάδελφοι με παρασύρουν κάθε μέρα στον πειρασμό)…συναντάς προσωπικότητες διαφορετικές, βοηθάς κάποιο με το ζήτούμενό του, κάνεις μια καινούρια ενδιαφέρουσα γνωριμία, παίρνεις μια βαθιά ικανοποιητική ανάσα αφού τελιώσεις πριν το ντέτλαην..και όλα έχουν νόημα.

Η πρώτη ρουφηξιά του φραπέ από τον κο Κούλλη (εν ηξέρω το πραγματικό του όνομα) που έχει την καττίνα…το πρωινό ηλιούδι που γαργαλά τα μάθκια σου που ακόμα εν εξεφουσκώσαν που τον ύπνο… εν τούτα τα μιτσιά που κάμνουν λίγο boost τη διάθεσή μου.

Ερχόμενη σπίτι…πιάνω τον εαυτό μου να έχει ένα έντονο συναίσθημα…σαν να περιμένω κάτι! Ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, μια είδηση! Η προαίσθησή μου λάθος!

Και ξαφνηκά ππέφτει στα σσέρκα μου ένα τυπωμένο κομμάτι χαρτί και πάνω έγραφε: “Σταμάτα να είσαι κάποιος που δεν είναι εσύ: Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή είναι να είσαι ο εαυτό σου τη στιγμή που όλος ο κόσμος προσπαθεί να είναι σαν όλους τους άλλους. Πάντα κάποια θα είναι ομορφότερη, εξυπνότερη, νεότερη…αλλά δεν θε είναι ποτέ ΕΣΥ! Μην αλλάξεις έτσι ώστε να κάνεις τους άλλους να σε συμπαθήσουν. Να είσαι ο εαυτός σου και τα σωστά άτομα θα αγαπήσουν τον πραγματικό σου εαυτό!

Έκανε πολύ νόημα σε μένα. Ήταν συγκινητικό!

Εκτός από το να είσαι ο εαυτό σου και να είσαι φιλόπονος βρίσκοντας κάτι να κάνεις (π.χ μικρά πράγματα στη δουλειά) κάτι άλλο που σε βγάζει από τη στενοχώρια και κλείνω με αυτόείναι: Να συγχωρείς τον εαυτό σου για παλιά σου λάθη. Μπορεί στη ζωή σου να αγάπησες το λάθος άτομο ή να έκλαψες για λάθος καταστάσεις, αλλά όσο στραβά κι αν πήγαν τα πράγματα, ένα είναι σίγουρο, τα λάθη σε βοηθούν να βρεις το άτομο και αυτά που είναι σωστά για σένα. Όλοι κάνουμε λάθη, δίνουμε μάχες και ακόμα μετανοιώνουμε για πράγματα του παρελθόντος. Αλλά δεν είσαι τα λάθη σου, δεν είσαι οι δυσκολίες σου, είσαι ΤΩΡΑ εδώ με την δύναμη να διαμορφώσεις τη μέρα σου και το μέλλον.

Το κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή σε προετοιμάζει για μια στιγμή που ακόμη να ρθει! Και με αυτό πάω για ύπνο! :*

 

Μόνο σε μένα

…θα μπορούσε να συμβεί:

Να παρκάρω σε ένα σχετικά στεγνό δρόμο τζαι να τοποθετήσω το αυτοκίνητο δίπλα που μια λάντα με πηλά τζαι νερό. Εν να μου πεις εν είχε αλλού να το βάλεις. Είσσεν. Η στράτα ήταν όφκερη…

Τα υπόλοιπα λίον πολλά εκατάλαβες τα!

Επηλόχρισα το παπούτσι μου. Είχα φέρει τζαι καινούριο ζευγάρι. Τζάστ ιν κέης. Εν να μου πεις γιατί εν άλλαξες. Εν είχα χρόνο, ο πελάτης ήρτε πιο γρήγορα τζαι άγχωσε με ….είδα το αυτοκίνητό του πίσω μου τζαι εν εσκέφτηκα να κατεβάσω το δεύτερο ζευγάρι παπούτσια. Η αλήθκεια είναι πως θα ήταν ρεζίλι να κρατώ αλλαξιά παπούτσια μπροστά που τον πελάτη.

Στο γραφείο εμύριζε σαν κάτι να εψόφησε τζαι ήταν στην 3η μέρα αποσύνθεσης. Ήταν το παπούτσι μου το ευλοημένο….όχι μόνο πηλωμένο αλλά σκατό-πηλο.

Ότι αστειούδι τζαι να κάμεις εν την σώζεις την κατάσταση….όσα χεχε….χιχι….τι να κάνουμε χιχι κι αν πεις …ερεζιλεύτεις.

Ε.

Αφού πιον το σύμπαν άρχισε να συνωμοτεί εναντίον μου… είπα να φκάλω το παπούτσι…Έσσιει τζει που το ρεζίλι;;; Τζαι με τούτο το σκεπτικό, εχαλάρωσα τζαι είχα παραπάνω τουπέ. Μεν σου πω ότι έκαμα το να φαίνεται ότι έτσι εν το φυσιολογικόν τζαι το πρέπον να φκάλεις τα παπούτσια σου σε επαγγελματικό ραντεβού….Μέχρι τζαι ο πελάτης εσκέφτετουν να τα φκάλει. Εν μου το είπε αλλά εθώρεν τα παπούτσια του αν ελερωθήκαν τζαι τζείνου…ε τζαι εθκιέβασα τζαι λίον την σκέψη του…τί λέω η ντάνα!

Για καλή μου τύχη, το σύμπαν μετά που εσταμάτησε να με περιπαίζει τζαι να γελά εις βάρος μου,ελυπήθηκέν με τζαι  έκαμεν με να εντοπίσω ένα αρωματικό κερί, το οποίο τζαι  ετοποθέτησα το στο γραφείο σαν να επρόκειτο  να κάμω μάγια του πελάτη.

Ναι λοιπόν, ξυπόλητη , με τζερκά ήμουν στη δουλειά και επροσπαθούσα να φκάλω το ψωμί μου…Βιοπαλαιστής!

Το πήραμε το… το ευρωπαϊκό!

Όχι το κύπελλο. Το πρόγραμμα που χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να εξηγήσω!

 Θυμάσαι που έγραψα για το τζοπ ίντερβιου που επήα τζαι εν με επιάσαν; Που εμπήκα σε λίστα αναμονής; Α γεια σου!

Το λοιπόν, εκεί που καθόμουνα (μια στιμμμή….σουιτς ιν ττου σίπριοτ ντάϊαλεκτ) τζαι ελάλουν: ” Τζείνον είναι Κάλιους… εν να μείνεις δαμέ μια ζωή… και εσύ στη γενιά των 700€ (η αλήθκεια  εν ότι ε παραπάνω που πιάνω τωρά  αλλά ένιχάο) τζαι τίποτε παραγωγικό και δημιουργικό δεν θα κάμεις”…ντριν τριν, χτυπά το τηλέφωνο!

Με ΚΕΦΑΛΑΙΑ τα δικά μου λόγια. Με μικρά της κοπέλλας στην άλλη άκρη της γραμμής:

“πλα πλα πλα ΤΙ; ΑΛΗΘΕΙΑ; 🙂 :D, πλα πλα πλα πλα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ; πλα (το γεια της κοπέλας) ΓΕΙΑ (ειπα κι εγώ)”

ΕΡΓΟΔΟΤΗΘΗΚΑ ΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ …σιγά μεν σας πω παραπάνω…Ήντα… ταυτότητα εν θέλετε; Αριθμό κοινωνικών ασσσσαλίσεων; Φωτογραφία μου; ΧΧΧα!

Τέσπα! Ήμουν τόσο χαρούμενη την προηγούμενη Παρασκευή όταν έμαθα τα νέα, που έθελα να σου γράψω να σου το πω αλλά εν τα εκατάφερα ως σήμερα!  Διότι σήμερα έπιασα το αγαπημένο μου λαπτοπ-αιδάκι! Το (H)ey-sir! Το Acer? Έγραψα τζαι για τούτο πόστ; Μα πέ μου; Εν με δκιαβάζεις καθόλου; Μα ποιού μιλώ ολάν!

Άλλη πονεμένη ιστορία η περίθαλψη του λαπτοπ-αιδιού μου! Θα σας την πώ αργότερα!

Έπιασα δουλεία (τούτον είπα το) τζαι ξεκινώ τον Γενάρη. Έπρεπε, λοιπόν, να πάω -πριν μερικές μέρες- να υπογράψω το συμφωνητικό; Υπεύθυνο δήλωση; Ό,τι θέλεις πε το. Άντα τζαι θωρώ τα ξινισμένα- φούλ- από -ειρωνία μούτρα της υπεύθυνης του προγράμματος τζαι αντάν τζαι είπε μου δκυο- τρία πράματα για το πρόγραμμα…τζαι αντάν αρκέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζαι εφυσούσαν, τζαι αρκήνεψεν εις την Τουρτζιάν να κρυφοσυννεφκιάζει, τζαι που τες τέσσερις μερκές τα νέφη εκουβαλούσαν, ώστιν να κάμουν τον τζαιρόν να αρκέψει να στοιβάζει (Βασίλης Μιχαηλίδης , 9η Ιουλίου)… τζείνον ήταν! Έφυεν τζαι ο ενθουσιασμός τζαι ούλλα! Ευτυχώς εν να συνεργάζομαι τζαι με άλλους τζαι όχι μόνο με τούτη! Αλλά άγχωσε με η ευλοημένη!

Η  πρόθεσή μου πάντως είναι να δώσω το 1000% του εαυτού μου σε τούτη τη δουλειά, αλλά πιστεύω ότι  τα άτομα που εν να γυρώ μου στη δουλειά εν να επηρεάζουν την ψυχολογία μου!

 Θα το παλέψω κι αυτό.

Τί σκατά ψυχολόγος είμαι άλλωστε! Μουαχαχαχα!