“Hope is the thing with feathers”—by Emily Dickinson
Hope is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune without the words,
And never stops at all,
And sweetest in the gale is heard;
And sore must be the storm
That could abash the little bird
That kept so many warm.
I’ve heard it in the chillest land,
And on the strangest sea;
Yet, never, in extremity,
It asked a crumb of me.
Ελπίζω να με επεθύμησες όπως εγώ εσένα! Ήταν πολλά θεραπευτικό το Γκρουπηθέραπυ, αλλά λόγω άλλων καταστάσεων, δουλειών και άλλων τρόπων επικοινωνίας άφησα το λίο πίσω. Είχα υπόψην μου ότι εν θα το ξαναεξεκινούσα. Έκαμα λάθος! Εν μωρό μου! Μέσα σε τούτο τον ψηφιακό χώρο έξελίκτηκα σαν άννθρωπος. Εμοιράστηκα τις καλύτερες τζαι τις χειρότερες μου στιγμές. Ήμουν παιδαρέλι με όνειρα, ελπίδες. Ενόμιζα ότι ήξερα τον κόσμο! Εν είχα ιδέα!
Εθύμιζε μου όμως τζαι ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχε μαράνει. Που επάλευκα να το ποτίσω αντί να το αφήκω να γίνει λίπασμα για να βλαστήσει άλλο. Τζαι εν ήθελα να μου το θυμίζω!
Τωρά θα γράψω χωρίς να συσταρίζω τις σκέψεις μου τζαι θα γράφω ιδεοθυελλωδώς! Η Κάλιουsh λοιπόν έννεν η ίδια που έγραφε πρόπερσυ τζαι πιο πριν… Εγίναν πολλά αλλά όι ούλλα όσα θα έθελε ακόμα! Εν κοντά όμως! Τόσο κοντά για να τα πετύχει, ώστε έχει άγχος. Εν δυνατή όμως! Έχει μιαν απερίγραπτη δύναμη και ηρεμία.
Τωρά εν να γράφω ξανά σε τούτο τον ομαδικό τόπο θεραπείας τζαι αν θέλεις γράφε τζαι συ. Ξέρω η γενιά μου από κυπραίους μπλόγκερς αλλάξαν πλεον σκηνικό! Εν να είναι τζαι τα μπλόγκς ένας πεπαλαιομένος τρόπος για επικοινωνία με τους έξω. Αραχνιασμένος! Αρέσκουν μου τα βιντάζ πράματα ένηουέη!
Α. Θα πάω Βρυξέλλες τζαι φουύμαι! Εν θα έπρεπε να φοούμαστε σαν γινούμαστε μεγάλοι! Τζι όμως! Όι αν πάθω τίποτε, ούτε το αεροπλάνο. Φοούμαι να μεν προλάβω να δώσω ούλλην τούτη την αγάπη που εφύλαξα. Φοούμαι ότι εν να υπάρχει μουσική που εν θα μπορώ να ακούσω. Χορός που εν να μείνει που μένα αχόρευτος. Τζαι χαρά που εν θα μπορώ να νοιώσω ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου!
Γι αυτό αποφάσισα ότι πριν πάω θα παγώσω λίην που την αγάπη που εφύλαξα δαμέσα. Θα μοιραστώ λίην που τη χαρά που θα ήθελα να ζήσω τζαι θα σας βάλω μουσική για να χορέυκετε για μένα κάθε φορά που εν να μπαίνετε δαμέσα!.Διότι μάλλον εν να πάω.
Καληνύχτα σου Γκρουπθέραπυ! Πόψε πε τζαι μια προσευχή για όποιο φοάται τζιαμέ έξω! Για μάθκια που κλαίσι χωρίς σταματημό. Να παρακαλέσεις τζαι για αγάπες που εμαράνασιν να ξαναζωντανέψουν…τζαι για τζείνους που εχάσαν την ελπίδα τους να τη ξανάβρουν!
G.E.T. 