Γιατί στις ταινίες…;

…μετά που μια μάχη του “καλού” με τον “κακό”, μετά που τις κλωτσιές, τις ππουνιές, το πυξ λαξ (=κλωτσογροθοκόπημα), τη σταξιά αίματος να στάζει που την άκρη των χειλιών του μιού τζαι που την μούττη του άλλου…

… τέσπα… γιατί στο τέλος πάντα ο κακός- αφού με τέθκια ευκολία τζαι άνεση βρίσκει ευκαιρία (π.χ το όπλο καταλήγει τελικά στα σσιέρκα του) να σκοτώσει τον καλό- προτιμά την διαλογική συζήτηση;

π.χ

-This is it Benny boy! This is your end (έπαιζες τον 5 φορές ως τωρά)!

-How do yo feel now Benny? (Just shoot him god damn it…)

-You can’t run away now, can you? (Ε, είσαι παλαβός!)

-Nobody can hear you now! It’s just you and me buddy! (hello? …and me…κύριε σκηνοθέτα…πόσες φορές να επαναλαμβάνετε τα ίδια τζαι τα ίδια;)

…και στη συνέχεια ο Μπέννυς  ώντας ο καλός της υπόθεσης, έχει τον χρόνο που χρειάζεται  για να ανατρέψει την κατάσταση και να σκοτώσει αυτός τον “κακό”…

Ρήαλυ; Νόου σσήτ!

Bedshaped (LOVE IT!)

Many’s the time I ran with you down
The rainy roads of our old town
Many the lives we lived in each day
And buried all together
Don’t laugh at me
Don’t look away

You’ll follow me back
With the sun in your eyes
And on your own
Bedshaped and legs of stone
You’ll knock on my door
And up we’ll go
In white light
I don’t think so
But what do I know?
What do I know?
I know

I know you think I’m holding you down
And I’ve fallen by the wayside now
And I don’t understand the same things as you
But I do

Don’t laugh at me
Don’t look away

You’ll follow me back
With the sun in your eyes
And on your own
Bedshaped, two legs of stone
You’ll knock on my door
And up we’ll go
In white light
I don’t think so
But what do I know?
What do I know?
I know

ahahaa ahahaa ahahaa ahahaa(Choir)

ooooohhhhhhhh
And up we’ll go
In white light
I don’t think so
But what do I know?
What do I know?
I know

Gotta get G.E.T!

Κουχ κούχ…

Αγαπητοί μου αναγνώστες, αγαπητά μου φασολάκια παντώς είδους…

Γνώριμη είναι η φωνή που ακούς (οκ τούτον εν κλεμμένο που το Μακάριο)…

I have a dream (και αυτό κλεμμένο από τον Λούθηρο τον Βασιλιά)…

… Θα ‘θελα να ευχαριστήσω  θερμά τα μαυρομάτικα φασόλια/μπιζέλια  (black eyed peas) που έγραψαν αυτό το άσμα προς τιμή του G.E.T! Fenx a lot guys! Επομένως, τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα του πιο κάτω τραγουδιού θα είναι ο “εθνικός” ύμνος του μπλόκ μου.

Ας εγερθούμε λοιπόν, ας βάλουμε το χέρι στη καρδιά  με σεβασμό… και κατάνυξη… και ας σιγομουρμουρήσουμε το Μπουμ Μπουμ Ππάο:

Ανεμοστρόβιλος προκάλεσε σοβαρές καταστροφές στο σπίτι μου!!!

“Κάλιους εχτύπησε το σπίτι μας μεγάλος ανεμοστρόβιλος, μην βγεις έξω που το γραφείο”.

Αυτή ήταν η πρώτη πρόταση που άκουσα από την πανικόβλημένη μου μάνα πριν 15 λεπτά από το τηλέφωνο…

Ξανατηλεφωνά η μάνα και “διατάζει” να μείνουμε μακρυά από παράθυρα και να τρέξουμε στους διαδρόμους …ΤΟΝ βλέπουν να κατευθύνεται προς το μέρος μας… Η καρδία μου εσταμάτησε για 3 δευτερόλεπτα (μίνι εγκεφαλικό)…

Μου ανάφερε μέσα στον πανικό της ότι το σπίτι μας έγινε αγνώριστο. Το ντεπόζιτο έσπασε, τα εξωτερικά εξαρτήματα των κλιματιστικών συσκευών έσπασαν, οι καμιά 20ρια ευκάλυπτοι (ηλικίας σίγουρα πάνω από 70)της γειτονιάς μοιράστηκαν στη μέση. Ο ηλιακός αγνοείται δεν είναι πάνω στη ταράτσα…ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣ!!! Το πλαστικό τραπέζι με τις 5-6 καρέκλες του κήπου αγνοούνται κι αυτά… Ο κόσμος της γειτονιάς έγινε ανάστατος… δεν έχουμε ρεύμα, ούτε νερό… Έπεσσαν στύλοι της ηλεκτρικής, ο ένας απ΄αυτούς είναι στην αυλή μας, έσπασαν αυτοκίνητα γειτόνων..παντού χώμα και θριμματισμένο γυαλί. Φοβερές ζημιές!!! Το σπίτι μας από άσπρο έγινε καφέ από το χώμα και οι βεράντες καλύπτονται με ένα μέτρο χώμα!

Η  αδελφή μου μου είπε ότι μπορεί να μην αναγνωρίσω το δρόμο της γειτονίας για να πάω πίσω στο σπίτι! Ο πατέρας μου κι αυτός μιλά για πρωτόγνωρο φαινόμενο! Είναι όλοι τους μαραζωμένοι !

Φοβάμαι και για τα δύο μου καινούρια γατιά… 😦

Τρέμω στη σκέψη να πάω σπίτι! Είναι η μοναδική Παρασκευή της ζωής μου που θέλω να συνεχίζω ασταμάτητα να δουλεύκω και  να πάω σπίτι μόνο όταν γίνου τα πράματα όπως πριν! Ανάθεμάν τα! Τί είναι τούτο πάλε! 

Η γειτονιά μου ήταν “τυχερή” ώστε να περάσει που πάνω της ο “τορνέϊτο”… Η Κύπρος εν τζαι σηκώνει πολλά ποτούτα τα φυσικά φαινόμενα… Μισό σεισμό τζαι μια πλημμύρα τζ6αι εχάθηκε που τον  χάρτη…

😦

😦

 Εκτυπούσαν τα παράθυρα λέει ,ανοίαν που μόνα τους,τζαι οι πόρτες σαν να ήταν έτοιμες να ξυλωθούν… μέχρι και η πόρτα του σέντε (εσωτερική γιου νόου) άνοιξε…βιβλικές σκηνές από την ανταποκρίτρια του “κανάλι-καταστροφή” (μάνα)!

Shit!

Μαύρη Παρασκευή…πάλε καλά που εν υπάρχουν ανθρ. θύματα!

Έχω νεκταρίνια μάνα μου!

Επεισόδιο 1: ” Η bitch μέσα μου”

Σήμερα στο γραφείο:

-Έλα μάνα μου έχω ωραία νεκταρίνια!

-Ευχαριστούμε δεν θέλουμε!

Κοντεύκει με παραπάνω ο άνθρωπος των 50 χρόνων με το μουστακούδιν, την μπόχα σαν κολώνια και τις δκυο τσάντες με νεκταρίνια του..

“Κήπ ε τίστανς” να σκέφτουμαι…

Πλησιάζει κι άλλο… (μουσική από Gunsmoke… η κάμερα κοντινό στα μάθκια μου…το φρύδι μου πάει πάνω)

-Δεν θέλω ευχαριστώ. Εν τα τρώω!

-Πάρτα της μάμας σου!

… και σαν το λέει αυτό …:

Β Α Λ ΛΛΛΛΛΛΕ Ι   τη τσάντα την κτιτζιόν πάνω στο φόρεμα μου τζαι αρπάσσει με που το σσιέρι τζαι σιαμαϊλίζει το σιέρι μου!

@#$%@@####$$$$^^&&**((*****&&&&&&$$%%ΥΤ%%%$##%^%&&*&&*^%$@!!!1! @#$%%%%%%^^^@#$#%&@@΅@##_+^!@+_)#$%$% %^&*))***

…και λέει μου :

-Άτε κορού μου να χαρείς τα μάθκια σου…Πάρτα της μάνας σου…

 Δείχνω του με το δάκτυλό μου (το δείκτη όχι το μεσαίο) το χέρι του που εσυνέχιζε να σιαμαίλίζει το δικό μου @@@##$%^&**(!#$^& (βρισιές undercover)… αλλά εν έπαιρνε πρέφα!

Έκαμα 5 λεπτά να τον πείσω ότι εν ήθελα τα π….νεκταρίνια του  ακόμα 5 λεπτά να πλυνίσκω το σσιέρι μου τζαι εν ηξέρω ως πόσον εν να έχω τούτον το ύφος αηδίας  στη μούρη μου!

Όταν του είπα έχει πολλές κοπέλλες που θα θέλαν να γοράσου νεκταρίνια στην απέναντι πολυκατοικία επίεν βουρητός…αλί τους  τζείνους! Μουαχαχαχαχαχαχαχα! 

Έχει φορές που γοράζω…εμμ ΟΚ εν γοράζω ποττέ! Αλλά είμαι ευγενική και είναι και αυτοί ευγενκοί…

Μόνο μεν μου τζείζεις…κήπ αουέι!

Mayday mayday! Help help!

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω στην προηγούμενή μου ανάρτηση! (“Διακοπές τέλος/ μπλα μπλά…”)

 

Γι’ αυτό θα κάνω κάτι παράδοξο και θα απαντήσω στα comments σας σε νέα ανάρτηση…

Εσείς αν θέλετε συνεχίζετε να απαντάτε/αντιδράτε κάτω που το προηγούμενο ποστ… τζαι αν έχει κάποιο που γνωρίζει γιατί στο συγκεκριμένο ποστ μου, δεν μπορώ να κάνω κόμμεντς, ας με βοηθήσει να ρίξω φως στην υπόθεση πλς…

Λοιπόν:

@Άλεξ: Έχει στα επιμορφωτικά ότι θες! Βγήκε το πρόγραμμα… μπες εδώ http://www.moec.gov.cy/epimorfotika/programme/NICOSIA_2009.pdf   Έλα να κάνεις τον καβαλιέρο μου στο ταγκό (για ταγκό θα πάω αλλού…και όχι στα επιμορφωτικά)!

@Γλύκισμα: Ναι πούλλα μου θα φτιάξουμε ότι θέλεις…!!!  😀  Χαλώ σου εγώ χατίριν;

 

@Λένι: Προς το παρόν ψάχνω για ότι να ‘ναι (κυρίως γραφειακές δουλειές) μέχρι να εργοδοτηθώ σε επάγγελμα σχετικό με ψυχολογία (αυτό που έχω σπουδάσει για 7 χρόνια)…έχω άδεια να ανοίξω και δικό μου γραφείο αλλά είναι νωρίς να το κάνω αυτό! :/

News titles: Διακοπές τέλος /Harry Pottery!

         Η περίοδος των επικών μου διακοπών φτάνει δειλά δειλά στο τέλος της. Ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο  ταξίδια, μπάνια, ήλιο, γνωριμίες, ισπανικά,  καλαμαρίστικα, κυπριακά, τεκίλα, έξτρα κιλά…” Ένα καλοκαίρι 2009″ (Κέικ με εννοείς ε???  ;Ρ  )

         Η πρώτη καλοκαιρινή εξόρμηση έγινε εντός του νησιού. Συγκεκριμένα στην Πόλη Χρυσοχούς …Κάτω από ένα αντίσκηνο…λιτά και απέριττα, να γίνεσαι ένα με τη φύση. Ένα με το ρότσο που κάτω που το ζινίshι σου σαν πέφτεις  να τζοιμηθείς, ένα με τον ψωφόσσυλο που λάσσει μες τα αφτιά σου -διότι εν εμπόρε ο παρέας στην παρέα να πάει διακοπές χωρίς το “τέκνο” του-, ένα με τον Μητροπάνο της διπλανής παρέας που έπαιζε στο ράδιο ττάππππο τζαι κράταν τις νεύρες των ματιών σου τεντωμένες τζαι τα βλέφαρά σου να τρέμουν ορθάνοικτα ως τις 4 το πρωί… Ωραίες στιγμές! Αθώα χρόνια να τα θυμόμαστε όταν γεράσουμε! Φτιάξαμε κοσμήματα στην αμμουδιά (άλλοι φτιάχνουν κάστρα στην άμμο…εμείς κοσμήματα…τί πειράζει ρε συ!!!)… Να και η πρώτη απόχρωση του μπες (είναι το μπεζζζ όχι “το μπες και βγες”…απλά θέλω όταν το διαβάζεις να ακουστεί καλαμαρίστικο) στο ασπρουσιάρικό μου δέρμα! Να και τα πρώτα επιπλέον κιλά από το καθίσι των ημερών, από τα σουβλάκια του Αντωνάκη (όξα Χριστάκη;) και τους Παφίτικους λοκμάδες!

        Μετά έρχεται η αποφοίτηση… εξαιτίας αυτής θέλεις αναρρωτική. Πού καλύτερα θα μπορούσες να αναρρώσεις, από την Ισπανία; Εμ… στην Ιταλία;! (Να μεν μπορώ να αφήσω ρητορική ερώτηση αναπάντητη;! Τς! ) …Και πετάω λοιπόν για Ισπανία! Και ενθουσιάζομαι με την καινούρια κουλτούρα, τον νέο τρόπο ζωής, την σαγκρία (ας μην επαναλαμβάνομαι εν σε άλλο ποστ τούτη), τους Ισπανούς, τους Ισπανούς, τους Ισπανούς, α… ανάφερα τους…. Ισπανούς; Να σου ζητούν να χορεύεις οι “Σπανοί Ισπανοί, εις πανίν Ισπανούς ζωγράφιζαν” (:Ρ) ακομπλεξάριστα! Και να χορεύεις ασταμάτητα μέχρι το πρωί … και να περπατάς για ώρες στα υπέροχα δρομάκια και τα πάρκα της Μαδρίτης…και να βλέπεις τα παιδάκια να παίζουν με τα συντριβάνια μέσα σε κάθε τους πλατεία… και να ακούς την συμφωνική ορχήστρα κάτω απ’ τον καθεδρικό ναό να παίζει κλασσικά κομμάτια από theme songs γνωστών ταινιών… και να ερεθίζονται όλες σου οι αισθήσεις με κάθε τι ισπανικό…Αχ… πάει και τούτο! Να και η δεύτερη απόχρωση του μπεζ μαζί με εγκαύματα εις την κοιλιακήν χώραν!

         Έπειτα, έρχεται και το δώρο της αποφοίτησης, που είναι το ταξίδι για μερικές μέρες στα ελληνικά νησία! Απίστευτες παραλίες! Ξεκούραση! Χαλάρωση! Χλαπάκιασμα! Κολύμπι στην ακτή του νησιού του Ωνάση (τον Σκορπιό)! Αναζήτηση του Οδυσσέα, στην Ιθάκη (μόνο τον κάττον του ήβρα)! Αναζήτηση του Υπολοχαγού Κορέλι (με Κορέλι, με Nicolas Cage με Πηνελλόπη του Κρούς,με Πηνελλόπη του Σαββή) στην Αντίσαμο της Κεφαλονιάς!

         Ε … μετά να μεν τιμήσουμε λίο την Αγία μας την Νάπα! Μεγάλη η χάρη της! (BTW ->Νάπα =Ξύλινη Κοιλάδα). Μια βδομάδα Αγία Νάπα και Πρωταρά! Εκεί απόκτησα και ταν (ή επί τας). Πρώτη φορά εμαύρισα τόσο! Δεν το επιδίωξα φυσικά! Με τέτοια βλάβη που δύναται να προκαλέσει πια ο ήλιος, μένω πάντα κάτω από την ομπρέλα και βάζω αντιηλιακό με δείκτη προστασίας 30!… Μπάτ εμαύρισα!

          Voila! Τώρα πια αφού στέρεψαν οι οικονομικές πηγές μου, τώρα τέλιωσαν και τα ψέματα! Πρέπει να αναζητήσω εργασία! Αναβάθμισα το βιογραφικό μου σημείωμα και προσπαθώ να ανιχνεύσω καμιά καλή ευκαιρία! Αν πέσσει τίποτε στη προσοχή σας εδώ είμαι!

          Άρχισα να ψάχνω και για ελέυθερες δραστηριότητες (χόμπιζζζ)… Ξέρω! Πρώτα βρίσκουμε δουλειά τζαι ύστερα χόμπιζ (τάδε έφη και ο πατήρ μου)… Τέσπα, ήβρα μερικές ενδιαφέρουσες ασχολείες π.χ εκμάθηση ισπανικής γλώσσας, ζωγραφική, μαθήματα ταγκό (έψησα και το Γλύκισμα -στους 200 βαθμούς κελσίου- να πάμε)… Ευκαιρίας δοθούσης (συμπαθάτε τα αρ1χαία ελληνικά μου έχει και μια δεκαετία που έφυα που το λύκειο) ποιος ενδιαφέρετε να γίνει καβαλιέρος σε μαθήματα ταγκό; Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι να αποταθούν στο G.E.T και να αφήσουν τα στοιχεία τους το συντομότερο δυνατόν. Α… ναι! Χρόνος πολύς στα σσέρκα μας :Ρ, έτσι ενδιαφερόστε με το Γλύκισμα (ιδέα της προαναφερθείσας για να κάμει τα πλακάκια του σπιθκιού της χιχιχι) να δείξουμε τα μαγικά μας στον πηλό. Αναφέρομαι για τα μαθήματα αγγειοπλαστικής όπου θα δοκιμάσω τις δυνάμεις μου κι εκεί… Εντάξει, μπορεί Harry Potter να μην γίνω αλλά… “Harry, pottery θα μάθω!”

         Έτσι ζήσαν αυτοί καλά και εμείς…θα δείξει!

 

THE END