Ένα λεπτό ρε κουμπάρε.
Εγώ ακούω σε ττίκι ττόκκο πας τον τοίχο.
Κουβαλώ σε κάθε μέρα στο αριστερό μου σιέρι.
Υπακούω στες προσταγές σου.
Όταν μου λες εν ώρα να μεγαλώσεις μεγαλώνω, να ρυτιδιάσω ρυτιδώνω (ο ουέλ εν να μου το πεις και τούτο σύντομα).
Λαλείς μου να κάτσω εν ώρα της δουλειάς τζαι περιορίζεις με 9 ώρες στο γραφείο.
Μόνο άμαν βουράς να νυχτώσεις φέρνω λίην αντίσταση τζαι τελευταία στήνω πόιν…κατ’ ακρίβεια μάτιν. Εν τζαι φουσκωμένο το ευλοημένο…(άηστο σκέφτεται πολλά τελευταίως…ακούει τζείνης της βρωμιάρας της καρδίας που συνωμοτεί με το νου μου τζαι δεν του επιτρέπουν να κλείσει). Που να μείνει μπλέ!
Εν τζαι κάθεσαι ποτέ όμως να με ακούσεις. Μόνο λαλείς μου:”… μην ταλαιπωρείσαι.Εν έσσιεις την ευχέρεια… να ηρεμίσεις”.
“Βούρα να προλάβεις” λαλείς. Τζαι μετά αφήνεις με να παλεύκω με 1002.
Στάθου σιόρ ένα λεπτό. Τωρά που σε έχω ανάγκη φεύκεις;
Αλλά πάντα το έκαμνες τούτο. Όταν έβρισκες τα σκούρα έφευκες τζαι άφηνες μόνο τα σημάθκια πίσω σου.
Έκαμνες τα λάθη σου τζαι εφόρτωνες τα σε μένα. Ενώ αν εμείνισκες (αφού έφταιες)…αν εμείνισκες να αποδείξεις ότι εμετάνοιωσες για το κακό που προκάλεσες. Αν έπραττες τούτη τη φορά με υπομονή και επιμονή …αν έπραττες στοργικά…θα σε αγαπούσα.
Αλλά ρε ελεηνέ χρόνε δρας ύπουλα. Κάμνεις τα δύσκολα να μεν περνούν τζαι τις χαρές να φεύκουν. Τζαι τι εκέρδισες; Ανακυκλώνεις την ανθρωπότητα;
Βαρκέσαι τους παλιούς, κάμνεις τους να βιάζουνται να μεγαλώσουν να ζήσουν γρήγορα, γρήγορα να μάθουν, γρήγορα να κάμουν ανθρώπινες σχέσεις, γρήγορα να τις προσπεράσουν, αλλά λαλείς τους τέηκ γιορ τάημ άμμαν πονούν τζαι υποφέρουν.
Είσαι πολλά καλός ρε.
Αν είχες ύλη ήταν να σε κάμω άχρηστο. Να σου δώσω να στήσεις. Αλλά είσαι άπιαστος…
Έλα ρε χρόνε τζαι εν που αντίδραση που σου μιλώ έτσι. Μείνε τζαι θα μαλαθκιάνω. Εν σου ζητώ πλέον να πάεις πίσω όπως σου ζητούσα κάποτε στο 2009. Ξέρω έν έσσεις μηχανή…εν με τα πόθκια που πάεις (βουρητός).
Επαρακάλεσα σε πολλές φορές. Εν θέλεις. Καλάν.
Τζαι κάτι τελευταίο. Θυμάσαι που ήμουν μιτσιά..κάπου στα 10 ή 11 χρονών που επήαινα στο συγκεκριμένο παράθυρο τις νύχτες τζαι εθωρούσα έξω; Αφαιρούμουν για πολλά λεπτά τζαι εσκέφτουμουν το μέλλον. Ναι τζαι εθώρουν το δέντρο της αυλής τζαι τα αστέρια τζαι έλεα…λαλείς να υπάρχει κάτι καλό για μένα κάπου; Λαλείς να είμαι στη σκέψη κάποιας/ κάποιου.
Που θέλω να καταλήξω…Κοίτα εσύ βουράς πιο μπροστά που ούλους κάτι θα είδες που ακόμα να το δω εγώ. Να έρτεις πίσω να μου το πεις εν θα το κάμεις…αλλά πλης στέλνεις μου το με κάποιο μήνυμα; Μέσω κάποιου άλλου; Σε παρακαλώ;
Ευχαριστώ!
(Πιο πολλή αλληγορία με προσωποποιήσεις δεν θα μπορούσε να έχει το κείμενον ο νοών νοείτω)
G.E.T. 