Τα παλαβά…

…και τα κουφά της χτεσινής μέρας…

Καττούιν ακολουθούσε μας ως τα τείχη της τάφρου τζαι εσταμάτησε όταν είδε ότι εν εμπορούσε να κατεβεί τα σκαλιά! Το βλαμμένο εθεώρησε ότι με το να πηδήσει στα τείχη εν να ήταν πιο εύκολο να μας ακολουθήσει. Εγκλωβήστηκε. Άρχισε να κλαίει δυνατά! Εμαζευτήκαν 5- 6 πλάσματα που κάτω τζαι επεριμέναν να δουν την πτώση του (φαντάζομαι).

Άλλαξα σε 2 δεύτερα …ετράβησα το κοστούμι μου με το ένα σσέρι, έσσισα το, τζαι εφανήκαν τα στενά τα λέδερ που κάτω με το φωτεινό K στο στήθος. Ο κόσμος που κάτω εφώναζε: Is it a bird? Is it a plane? No! It’s SuperKal! Μετά ξέρετε τα γνωστά. Χειροκροτήματα, αυτόγραφα, η κάππα να ανεμίζει, το δόντι να σκάζει από το χαμόγελό μου και να λαμπυρίζει…

Τωρά πέρα από τη λαφαζάνικη πιο πάνω παράγραφο… Μίσιον βος ακκόμπλις! Το καττίν εσώθην. Τζαι ήβρε σχεδόν αυτόματα -με το που το βάλουμε κάτω- άλλον να ακολουθεί. Ψυχάκιας το τετράποδο!

Τωρά που είπα τετράποδο… Φεύκω με το αυτοκίνητο την ίδια νύχτα. Εψές. Τζαι ωσάν ήμουν σταματημένη στο κότσινο…θωρώ μια λεπτοκαμωμένη γυναίκα μες τα σκοτεινά να παλεύκει να κουντήσει μιαν αμαξού. Πλησιάζει τα φώτα τζαι είτο αλλοδαπή κυρία νεαρή μεταξύ 25-30. Το ότι εν παλαβή, καθυστερημένη τζαι αχάπαρη δεν έχει να κάνει με την εθνότητα της (εμπορούσε να εν Κυπραία) αλλά με το εξής:

Μες την αμαξού θωρώ ένα μωρό να σπαράζει στο κλάμα (καλά εν να μου πεις…εν μωρό τί να κάμει). Το μωρό 2-3 χρονών περίπου τζαι στη στενόκοπη αμαξού που κάτω του…ναι τσιλλιμένο που κάτω του… ένα άλλο συνομήλικο του μωρό να κλαίει τζαι να οδύρεται. Το ένα εκάθετουν πάνω στο άλλο. Ετσιλλούσε το ένα το άλλο που να τσιλλήσουν τζείνη που τα βασάνιζε. Εν μπορώ εφουτουνιάστηκα. Μισό λέπτό να πάρω ανάσα!

Έσυρε τα  η κυρία, όπως τα κρέατα μες την αμαξού τζαι ετζύλαν την, ατσούμπαλα, κτυπώντας την πάς το πεζοδόμιο στη προσπάθειά της να τα ανεβάσει πάνω.

Μάνα δεν είναι όποια την αγγαστρώνουν. Αγκαστρώναν τζαι την κουνέλα μου…αλλά μετά έτρωεν τα μωρά της!

Κουτ ντέη!

Ομμμμμμ!

Εισπνοή!
Εκπνοή!

Εισπνοή!
Εκπνοή!

Είναι απλά μια κακή ημέρα! Θα περάσει!
Πόσες φορές να επισκεφτώ το νοσοκομείο να δω αγαπημένα μου άτομα μέσα σε μια εβδομάδα!
Πόσα πικρόχολα και κακόβουλα άτομα να γνωρίσω!
Κάποια ποτούτα τα κακόβουλα άτομα θωρώ τα μπροστά μου συχνά! (Μια ένι εν η αλήθκεια).
Εν πολλά μιτσιά η Κύπρος λαλώ σας.
Μα εν γι αυτό που φεύκω! Γι αυτό κάμνω υπομονή!
Πόσες φορές να κρύψω ως πάρα τζει!
Πόσες φορές να μου πουν ότι δεν χρειάζουμαι τη σοκολάτα που κρατώ. Για να την κρατώ χρειάζουμαι την. Έφα την πηλέ!

Μια είμαι!Κανεί ολάν!

Αν δεν ήταν τζαι τούτοι οι ευγενικοί κύριοι που με εκάμαν φοινιτζιά με τα καλά τους σχόλια…τζαι αν δεν ήταν να βρεθώ με την πολύ καλή μου φίλη απόψε… ήταν να ανακηρύξω τη σημερινή μέρα Μαύρη Παρασκευή!

Η ζωή μου θα ήταν πιο απλή αν ήμουν μια γάτα:\

Sad & Angry

Χωρίς να με ρωτήσουν εφύαν τους κάττους μου ούλλους που σπίτι.

Έμεινε ένα μιτσικουρί, το οποίο εν επιάνετουν, επειδή εν φοητσιασμένο. Τούτο το καττί έσσει δκυό μέρες που κλαίει. Τζαι διερωτούμουν γιατί.

Σήμερα εγύρεψα την μάνα, τη γιαγιά, τα αδέρφια του τζαι ήταν ούλλα χασιμιά. Ερώτησα την μάνα μου, τον τζύρη μου,την αρφή μου τζαι επαίζαν πελλόν. Μετά εκατάλλαβά το… τζαι ομολογήσαν μου το.

Εν είχα λόγο εγώ σε τούτη την απόφαση; Τάχα η γειτόνισσα που εν έγκυος ενοχλείται,  υποψιάζουνταν ότι κάποια γατιά μπορεί να ήταν τζαι άρρωστα… τζαι ένα σωρό δικαιολογίες. Την γειτόνσσα άμμαν αρρωστά γιατί εν την στέλλουμε στη φάρμα τζαι εστείλαν τα γατιά; 

 Έσσει τόσα χρόνια που έχουμε τους κάττους. Εκακοφάνηκε μου. Ήταν η παρέα μου άμμαν εθκιάβαζα, άμμαν με επιάναν οι μοναξιές μου. Έρκουνταν τζαι ετρίφουνταν πάνω στα πόδκια μου όταν έφκαινα στη βεράντα. Εγουργουρίζαν μου άμμαν εθέλαν χάδια! Εμιλούσα τους τζαι εκλείαν μου τα μάθκια τους σαν να τζαι εκαταλαμβαίναν.

Επροσπάθησα να μεν συνδεθώ μαζί τους διότι οι κάττοι όπως έρκουνται έτσι εύκολα φεύκουν. Δκιαλέουν τζείνοι τον μάστρο τους έχουν να πουν. Οι αρσενιτζοί κάττοι άμμαν εν τζαιρός τους να ζευκαρώσουν γίνουνται χασιμιοί. Έρκουνται μετά μισοί στο μέγεθος, σακατεμμένοι, αλλοιωμένοι σαννα τζαι ήρταν που πόλεμο…

Οι θηλιτζιοί οι κάττοι ήταν πάντα πάνω στο παράθυρο της κουζίνας. Τζαι ανοικτό να ήταν το παράθυρο εμάθαν τζαι εν εμπαίναν σπίτι, έστω τζαι αν εμυρίζουνταν το φαί που πα στο τραπέζι. 

Μάνα μου εθκιώξαν τζαι τον “Χίτλερ” μου! Όταν έγεννήθηκε  εν εφένουνταν οι μπαλούδες του (λόγω πλούσιου τριχώματος) τζαι ενόμιζα πως ήταν αρσενικό. Όσπου τζαι εγέννησε… Πάνω στο άσπρο της το πρόσωπο, λίο πιο πάνω που τα σσείλη του είσσεν μια ππάτσια μαύρου τριχώματος …όπως το μουστακούδι του Χίτλερ (εξού και το όνομα). Τα άλλα τα γατιά εν τα ονόμασα διότι εν ήθελα να συνδεθώ μαζί τους. Εφώναζα τα ούλλα μιιιιιιιισσσσσσσσσςςςςςς! Ήταν οξύμωρο σχήμα τούτος ο Χίτλερ. Παρόλο που το όνομα του επαρέπεμπε σε ένα βάναυσο ιστορικό πρόσωπο εντούτοις η συμπεριφορά της ήταν ίδια με της μητέρας Τερέζας. Ούλλα τα γατάκια της γειτονιάς μιτσιά- μεγάλα, εβύζανε τα.

Α είχαμε τζαι μια Μολδαβή κάττα…Βασικά η γάτα άνηκε σε Μολδαβή και γι’ αυτό το όνομά της ήταν Μούρκα! Εν για την συγκεκριμένη γάτα που έγραψα κάποτε ότι ήταν εξ’ όλης και προώλης… άφηνε τα μωρά της στο Χίτλερ τζαι εβούραν τους αρσενικούς που πίσω…

Τωρά εν όφκαιρη η αυλή…Έμεινε το γατί που κλαίει!

Τζαι κλαίω μαζί του τζαι γω…