…με ρώτησαν!
Με ενδιαφέρει περισσότερο να μην τελειώνει η χρονιά με κάποιο ξεχωριστό. Δεν έχει τόσο σημασία με ποιον ξεκινώ μια πορεία…φτάνει η πορεία να μην τελειώνει!…είπα.
Και έφυγα.
Πσσσ. το “and cut” εν το άκουσα, άρα πρέπει να μην ήμουν σε ταινία.
Πολύ δράμα. Τι να κάνουμε. Η υποκριτική μου πάει!
Κουτ. Πάει. Πάει το 13.
Να παει στο καλό!
αν προτιμάς το βερζιόν με τον τρομπονίστα Miles
Με τον τίτλο ας μη σας βάζω σε σοβαρό μόουντ. Για να σας παραπλανήσω για ακόμη μια φορά ήθελα! Κι όμως παρόλο που είναι αλαφροϊσκιωτο το περιεχόμενο του ποστ, σχετίζεται απόλυτα με τον τίτλο!
Λοιπόν! Έχω ταυτόχρονα 3 ιδέες για θέματα προς ανάπτυξη στο Γκέτο και ένα πονοκέφαλο στο σάηζ της Nτόλυ Ντιμπλς,
Αντί όμως να γράψω για τις ιδέες μου θα σας κάμω 2 ερωτήσεις:
Αρχικά θέλω να ρωτήσω οποιονδήποτε έχει ιδέα… γιατί εσταματήσαν να βάλουν στις καινούριες σειρές κωμωδίας το ψέυτικο-γέλιο- κοινού. Εν ψεύτικο ολάν ΟΚ, αλλά ενημερώνει σε πότε πρέπει να γελάσεις. Ξέρεις πότε να γελάσεις; Ξέρεις τα ούλλα; Τζαι τωρά οι καινούριες κωμωδίες στηρίζονται σε πολύ καλά αστεία που δεν το χρειάζονται; Κάνεις λάθος! Επήα να δω ένα επεισόδιο του Modern Family, επειδή αγαπώ Σοφία Vergara… τζαι έλειπε του κάτι. Ήταν πολλά σιγανό για κωμωδία. Είχε πολύ καλές αστείες φάσεις αλλά έλειπε του το ξύδι, η μουστάρδα, το ψεύτικο γέλιο. Τζείνο που στο τέλος έχει έναν κύριο που συνεχίζει τζαι τελειώνει με ένα αααα για να ακούεται πιο ρεαλιστικό. Σε όλες τις ατάκες το ίδιο γέλιο και ο ίδιος κύριος να τελειώνει το γέλιο. Όσο τζαι αν σου έσπαζε τα νεύρα, τις πλείστες φορές δεν τύγχανε συνειδητής επεξεργασίας και απλά επιτελούσε το σκοπό του. Το γέλιο έχει μεταδοτικότητα. Ενεργοποιεί τους καθρεφτικούς νευρώνες και γελάς όταν άλλοι γελούν όπως χασμουριέσαι όταν κάποιος χασμουριέσαι μπροστά σου.
Αααα η υπέροχη κυρία Μπουκέεε. Με το υπέροχο υπόβαθρο του ψεύτικου γέλιου.
Έτσι. Ναο μυρίζει κωμωδία. Τί έμεινε άλλο να δούμε σε τούτη τη σύγχρονη εποχή να φκει σούβλα που να μεν φκάλει τσίκνα άμμα τη ψήνεις τζαι να σπάζουν τα ρουθούνια σου τζαι να τρέχουν τα σάλια σου; Νομίζω εν ξεκάθαρο πλέον το τί θέλω να πω. Δε τζαι μόνη σου:
See? Εν χωρίς γέλιο. Εν σχεδόν λυπητερό!
ΟΚ. Όταν ξεπεράσετε τζαι σεις το σοκ έχω αλλό μια ερώτηση. Ποιος βλάκας εσκέφτηκε να κάμουν τα τενεκεδάκια να έχουν χαλαρό δακτυλίδι τζαι όταν θέλεις να ανοίξεις τα ντολμαδάκια του λιτλ, μεινίσκει το δακτυλύδι στο σιέρι τζαι το ττιν σφραγιστό;
21ος αιώνας, αποφασίσαν να αλλάξουν τα πάντα- ακόμα τζαι το ψεύτικο γέλιο στις κωμωδίες επήραξέ τους- εκτός που τα τενεκεδάκια. Έχουμε τον ίδιο παλαιολιθικό τρόπο ανοίγματος. Ας το εκάμναν ψηφιακό. Να πιστέψω εν εμπορούσαν; Να είχαμε ας πούμε αππλικέησιον τζαι να ελέγετουν open can, cause iCan! Τζαι να ενώνετουν με το wifi τζαι να άνοιε το λινητό τα tins. Εν τόσο δύσκολο; Πρέπει ούλλα εγώ να τα σκέφτουμαι;
Χάτε γελάστε ψεύτικα να περάσουμε τζαι πόψε!
Κουτ. Νάητ
Σχετικά άσχημος Κύπριος, πέρα των 60, συντροφιά στο πάρκο με νεαρή όμορφη Κινεζούλα. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Το είδα 4 φορές μόνο σήμερα με διαφορετικούς “ήρωες” η κάθε ιστορία.
Ας πάρουμε τη δική σου λογική. ΟΚ;! Η όμορφη Κινεζούλα αγάπησε τον εσωτερικό κόσμο και τη σοφία του; Είναι πόκερ ή πιλότα πατνερς; Για τί είδους πόκερ μιλούμε;
Αλήθεια τί εσκέφτηκες όταν έγραψα τις πρώτες 2 προτάσεις;
Ότι έχουν πλατωνικές σχέσεις; Ότι είναι η φροντίστριά του; Ότι οι Κινεζούλες δεν θέλουν τους νεαρούς και όμορφους, διότι ο χωρικός Κύπριος είναι πιο macho muchacho?
Ναι. Μάλλον έτσι είναι. Εσείς οι αναγνώστες κάμνετε κάποτε πολλά ρατσιστικές επεκτατικές αναφορές στο μυαλό σας. Ήταν πείραμα για να σας δικιμάσω οκέη; Σκέφτουμαι να σας απαλλαγώ αν συνεχίσετε! Τς.Σταματήστε αμέσως!
Άτε άλλαξε θέμα να μεν με νευριάσεις άλλο.
Γιατί τα πλείστα νηπιαγωγεία έχουν υποκοριστικά για όνομα; Έννεν σπαστικό; “Οι μικρούλιδες’, “τα λουλουδάκια”,”στρουμφάκια”,”πουλλάκια”,”αρκουδάκια της αγάπης” κ.ο.κ
Φκάρτε φυσιολογικά ή αμμέν’ τί άλλο, ρεαλιστικά ονόματα. Π.χ.: “Τα σκασμένα”, “τα απρογραμμάτιστα”, “τα μελλοντικά αποβράσματα”,”τα χάπια μου”, “οίκος ανΤοχής”, “Ιωβηλαία υπομονή”, “το σπίτι του τρόμου”(άμαν μπούσιν πολλά μωρά μες σε σπίτι είναι πολλά χόρρορ η όλη φάση).Αν πάλε προτιμούν τα υποκοριστικά ή ξέρω γω… ονόμαστο νηπιαγωγείο: “Τα δαιμονάκια”,”τα μυξιάρικα”, “τα υπερκινητικούλια”, “τα σπαστικάκια”, “τα άνοιξεπέτραναπνιγωκάκια”.
Ε ρε Kalioush που θέλετε!
Τί να κάνω;Πείτε μου σας παρακαλώ! Να πιάσω ένα συγκαταβατικό αυτοκίνητο επειδή είναι πιο φτηνό;Ή μήπως να πιάσω το αυτοκίνητο που αγαπώ αλλά είναι η διπλάσια τιμή του άλλου; Δεν είναι εξωφρενικό το ποσό. Μιλώ για hatchback αυτοκίνητα και τα δύο. Το πρώτο Ιαπωνέζικο το άλλο Γερμανική κατασκευή και Αγγλικό στυλ/φιλοσοφία.΄
Την Δευτέρα θα το αγοράσω. Εβαρέθηκα τα τεστ ντράηβς.Τα φυλλάδια. Τα μότορ σόους. Τις δημοσκοπήσεις. Ααααααααα! Α! Α!
Τωρά οδηγώ μάνουαλ που μετά που τόσα χρόνια χρήσης έγινε αυτόματο…κυκλοφορώ με χαλασμένο γκηαρ μποξ τζαι είμαι όπως τα γερούθκια που εν 10000 χρονών χωρίς αντανακλαστικά τζαι με καταρράχτην…Πάω δηλαδή με 20 χιλιόμετρα την ώρα. Εν μου παίζουν καν πουρού. Θωρούν με αλά Κυπριακά, καθώς με προσπερνούν….και η ματιά τους μου λέει: “Μάνα μου ρεεε!”
Τί να κάμω.;!… Μισώ τα διλήμματα! Ποτέ εν ήμουν καλή σε τούτα. Άστο τί λέω στα τζοπ ίντερβιους.
Σας παρακαλώ… κάποιος να μου κάμει δώρο το μίνι κάντρυμαν να μεν πάω να πιάσω το νισσάν μίκρα. Πληηηηηης;
Πως μπορεί κάποιος να αντικαταστήσει μια αγάπη του!; Είτε εύκολα είτε δύσκολα; Παλιά έβλεπα γυναίκες χήρες που αποφασίζαν να μην παντρευτούν ξανά και εδιερωτούμουν πόσο μοναδικός εμπορούσε να ήταν ο άντρας που εχάσαν… Εν ήταν κατ’ ανάγκην…απλά ο νους τούτων των γυναικών εν ήταν μόνο πάνω στις σεξουαλικές τους ανάγκες. Τωρά με τη φρενίτιδα της δεκαετίας που διανύουμε.. το σεξ εν το μόνο που σκέφτεται ο πλείστος κόσμος!
Όλες οι ταινίες εξυμνούν ένα χαλαρό τρόπο ζωής,τον φιλαυτισμό. Σικκιρτώ να βλέπω να ειναι πλέον μέρος της συνηθισμένης ζωής τούτου του κόσμου, να αλλάζουν συντρόφους.
Δεν το δέχομαι! Δεν θέλω να είμαι μέρος αυτού του κόσμου! ( Που τη μια κόβκει φλέβα για μια γυναίκα και σε μερικούς μήνες, εβδομάδες.. κόβκει φλέβα για άλλη!) Πόσες φλέβες έσσει!;!
Είμαι παράλογη -υπρβολικά ρομαντική, που ψάχνω υψηλές αξίες; Που δεν ανέχομαι την προδοσία, ή την κάλπικη “αγάπη”;
Α μάνα μου μάνα μου μάνα μου τί τραουθκιάν εθυμήθηκα με το τίτλο μου!
Τέσπα! Έχω μια ερώτηση…για μια ερώτηση.
Δηλαδή.
Άμαν κάποιος στέλλει σου πολλά σοβαρό ήμεηλ ότι πρέπει οποσδήποτε να σε δει, ότι έννεν καλά…για να σου κάνει μια σοβαρή ερώτηση…πού πάει ο νούς σου;
Ότι ίσως να έκαμα κάτι πολλά κακό άθελα μου; Ίσως ότι θέλει να ζητήσει τη βοήθειά μου σε κάτι; Ίσως έχει ένα επαγγελματικό πρόβλημα και θέλει τη γνώμη μου; Έκαμε κατι σοβαρό τζαι θέλει να μιλήσει;
Τελικά (ευτυχώς που) δεν πραγματοποιήθηκε συνάντηση (για πολλούς λόγους)…διότι η ερώτηση διατυπώθηκε μέσω ήμεηλ και ήταν η εξής: (Ντραμς παρακαλώ)
Θα πας στο γάμο του Τάδε;
Χμμμ. Φταίω που διώ σημασία; Φταίω!
Ρε;
Το δακτυλούι μου το μιτσί όποτε πίνω τσάι …τίνγκ πετάσσεται πάνω.
Αλλά τζαι άμαν πίνω μπύρα…ή κρασί…ή νερό πιλέ.
Πετάσσεται τσουπ ίσια πάνω ακόμα κι όταν γράφω ποστ…έτο θωρώ το τωράαα!
Ακόμα τζαι άλλα λιγότερο βασιλικά πράγματα (εκτός από το να πίνω τσάι δηλαδή..π.χ όταν χλαπακιάζω ζάμπα κοτόπουλο πάλε υπάρχει κάτι βασιλικό σε αυτό το δάκτυλο…αρνείται να λερωθεί, να εργαστεί, να συνδεθεί με τα άλλα) κι αν κάνω πάλε σηκώνει κκελέ το δακτυλούιν.
Είναι το πιο τεμμέλικο πάει κόντρα τζαι σνομπάρει τα άλλα, δεν συνεργάζεται με τίποτε! Τζαι όταν με πονεί είναι ο πιο ενοχλητικός πόνος από οποιοδήποτε άλλο δακτυλούδιν.
Άρα…είτε έχω στο γενεαλογικό μου δέντρο royal πρόγονους ….
είτε…
…εν… να έχω αρθροιτικά 
Όταν θκιεβάζεις στις επιστολές ή στα ήμεηλς:
Με εκτίμηση,
Τάδε…
…μήπως λαλείς: “Μάνα μου ρε πραγματικά εκτιμά με τούτος/η;
Απορία 2…
Άμα θκεβάζεις το
“Αγαπητέ Γιάννη”
…μήπως ρε Γιάννη λες: Αυτός που το γράφει για να με λέει έτσι πρέπει να με αγαπά;
Χμμμ…
Μήπως όλες αυτές οι γυναίκες που προσφωνούν η μια την άλλη “αγάπηηηηηηηηη”, αγαπούν ή έστω συμπαθούνται μεταξύ τους; Δεν το νομίζω!
Άρα αγαπώ, εκτιμώ, σέβομαι δεν θα πει να το ακους από τα χείλη κάποιου ή να το διαβάζεις σε γράμματα. Θα πει εμπιστοσύνη, συνέπεια, έμπρακτη εκδήλωση συμπάθειας, κατανόηση, συγχώρηση, υπομονή, εγκαρτέρηση, οικειότητα, δέσμευση…και άλλα πολλά.
Ας μην γινόμαστε λαφαζάνηες ή αφελείς και από τη μια να λέμε Σ’αγαπώ τυπικά και επαναλαμβανόμενα ή να πιστεεύκουμε στα γραπτά Σ’αγαπώ ή στα προφορικά.
Διότι τζαι στη τρίτη δημοτικού ο Κωστής επερίπαιζε τον Γιαννή ότι η Σταυρούλα αγαπά τον. Τζαι εβούραν ο Γιαννής να δέρει τον Κωστή…σαν να τον είπε λέρη ή φτείρη.
Τί εν η αγάπη είπατο πολλές φορές… Εν σαν να λέμε διαμάντι. Εν το έχουν πολλές ή πολλοί. Πολλοί έχουν ζιρκονούθκια τζαι χαριεντίζονται ή συμβιβάζονται επειδή φοούνται να μείνουν δίχως άντρα ή γυναίκα. Αλλά εν φο μπιζού…Κάλπικο!
Τζαι ρε γυναίτζες αρέσκει σας να το ακούτε αλλά εν καλύτερα να το βλέπετε… Γιατί τζαι γω μπορώ να πω πως αγαπώ το κόκκινο χρώμα τζαι ποτέ να μεν φορώ κότσινα ρούχα. Πως εννοώ το αγαπώ δαμέ; Ή αν σας πει κάποιος επανελειμμένα ότι αγαπά σας, εν σημαίνει ότι ξ’έρει τι θα πει αγάπη…ή ότι εν θα το λαλεί σε άλλη που εν να βρει μπροστά του.
Μακρυά από λαφαζάνιες τζαι άτομα του μπλα μπλά! Ανοίξετε τα μάθκια της διάνοιας σας…
“Αυτό που με απογοητεύει περισσότερο είναι ότι δεν μου έχεις εμπιστοσύνη”.
Εξαναείπαν σας τούντο πράμα;
Σίουρα!
Ας εξετάσουμε προσεκτικά αν είναι κάποιος άξιος εμπιστοσύνης με βάση τα πιο κάτω χαρακτηριστικά:
1) Κλείνει συνάντηση μαζί σου…και επανελειμμένα το ακυρώνει για ασήμαντους λόγους.
2) Την μια πιστεύει Α όσον αφορά σε εσένα και την επόμενη μέρα δεν είναι σίγουρος/η αν συνεχίζει να έχει το ίδιο πιστεύω.
3) Την μια μέρα είναι σίγουρος/η για το τί θέλει από τη ζωή του/της. Την επόμενη μέρα δεν είναι!
4) Σε κατηγορεί για οποιαδήποτε αρνητική αλλαγή στη διάθεσή του/της.
5) Θέλει να παίρνεις την άποψή του/της για τις σοβαρές αποφάσεις της ζωής σου. Το αντίθετο δεν ισχύει γι αυτόν/ή! (αυτό ισχύει για φιλικές σχέσεις)
6) Σου λέει ότι σε συμπαθεί και δείχνει το αντίθετο.
Η εμπιστοσύνη πού στηρίζεται ακριβώς; (Είτε είναι θεραπευτικής σχέσης ή φιλικής)
Ανοιξιάτικες ιστορίες μικρού μήκους, πλάτους και καθόλου βάθους:
Α)Έχω πάει σε πελάτισσα και να τρέχουν τα μάτια μου. Θα ήταν ένδειξη τρομερής ενσυναίσθησης αν ήταν τραγικά τα όσα άκουγα απ’ τη συγκεκριμένη. Όμως ήταν …σαν να μπαίνει η άνοιξη!!! Αλλεργίες!
Β)Η άνοιξη όμως έχει και τα καλά της αφού μας δίνει μαθήματα καθαριότητας. Στη φωλιά, που έχουμε στο στέγαστρο της βεράντας, υπάρχουν 4 μικρά χελιδόνια . Το μόνο που φαίνεται να κάνουν είναι να φωνάζουν ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΑΛΛΟ…(φαΐ). Αλλά, την φωλιά της μάνας τους την κρατούν πάντα καθαρή! Όταν θα έρθει η ώρα να κάνουν την ανάγκη τους βγάζουν το ποπουδάκι τους λίγο έξω από τη δική τους φωλιά και πλουφ πλούφ πάνω στη “φωλιά” της δικής μου μάνας. Τζαι ρωτώ….
Υπάρχει ζωικό ένστικτο για την καθαριότητα;
Τζαι γιατί το δικό μου εν λειτουργεί; 🙂
G.E.T. 