Τί μου εθύμισε το πιο πάνω άσμα, που ευτυχώς είναι παρελθοντικό! Κάποτε νόμιζα ότι αντί κουτσουράκι, έλεε κοτσιρ*κι.Τί περιμένεις; Μωρό ήμουν και εγώ!
Ένιχου!Ποιος πάει σινεμά για να σου πει αν αξίζει να πας να δώσεις τα ευρώ σου και το χρόνο σου και να σε γλιτώσει από την απογοήτευση και τη καταστροφή της νύχτας σου;
Ε; ποιός;
Το IMDB; Ποιος το είπε τούτο; Φίλε εξ Ολλανδίας εσύ;
Όι Όι μεν βασανίζεστε… εγώ καλέ!
Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά εγώ και η παρέα μου τελευταίως πετυχαίνουμε εργάρες στο σινεμά. Υπήρξε μια περίοδος που οι πλείστες ταινίες όλων των κατηγοριών ήσαν πατάτα. Τσόντες και ανάλατες! Παρόλα αυτά διανύουμε μια εποχή όπου το σκηνικό του κινηματογράφου αλλάζει μέσα μέσα γυρίζονται πολλά καλές ταινίες. Ο Τόμ Χανκς είναι ανεπανάληπτος. Δύσκολο για ένα όνομα που ταυτίστηκε με κωμωδία να παίρνει δραματικούς ρόλους και να τους απογειώνει. Γιατί οι Σομαλοί ήρωες της ταινίας πάσι πίσω;
Λένε πως για να βγει πιο αυθόρμητη η αλληλεπίδραση των ηρώων συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πλοίο όπου διαδραματίζεται η ιστορία.
Προς πληροφορία σας η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία!
Αργία σήμερα! Ξέφυγα από τις ρουτινιάρικες σκέψεις μου. Άφησα τη διάνοιά μου να ταξιδεύει, σε ένα διάλειμμα διαβάσματος!Ξανα-αντιλήφθηκα ότι ο κόσμος θα γυρίζει και χωρίς εμένα. Θα είμαι μόνο μια ανάμνηση για όσους με αγαπούν ή με αγάπησαν. Για κάποιους καλή για άλλους ίσως κακή! Κι όταν χαθούν οι δικοί μου… θα χαθώ οριστικά! Δεν θα λείπω σε κανένα! Υπάρχω εξαιτίας εκείνων που με αγαπούν και αγωνίζομαι γι αυτούς.
Υπάρχουν εκατομμύρια άτομα που μπορούν να με αντικαταστήσουν, σαν ψυχολόγο, σαν φίλη, σαν γυναίκα!Κανένας αναντικατάστατος! Αλλά θα είμαι και η εγγονή, κόρη και η αδελφή. Τρεις ρόλοι που διαρκούν για πολύ λίγο, μέσα στην αιωνιότητα και δεν αντικαθίσταμαι τόσο εύκολα σε αυτούς. Κι αυτά είναι που αξίζουν. Λένε πως ο ρόλος της μάνας ότι είναι ο καλύτερος. Ανεξήγητα ανιδιοτελή πλάσματα οι μάνες… και οι πατέρες. Αυτόν τον ρόλο δεν τον έχω!Δεν θα γίνω ποτέ μάνα αλλά φαντάζομαι θα έκανα το καλύτερο που μπορώ, αν ήμουν. Έχω πολλή αγάπη να δώσω!
Αν είμαι κι εγώ μια σταγόνα στον ωκεανό κι αν έτσι μας φέρονται οι άλλοι!Γιατί εγώ το βρίσκω δύσκολο να αντικαταστήσω άλλα άτομα στη ζωή μου;
Διότι το στίγμα με το πέρασμά τους, γίνεται ένα με την ύπαρξη μου.
Κι όταν γίνουν δικοί μου και ξαφνικά φύγουν… αφήνουν μια τρύπα πάνω μου, που είναι μοναδική. Και αυτήν τη τρύπα δε την γεμίζει κανένας. Απλά τα καινούρια άτομα, πράγματα… απασχολούν τη διάνοια μου, μακρυά από τα κενά μέσα μου…όσπου να κοιτάξω στο καθρέφτη (διάνοια μου).
Είμαι μια ασήμαντη -σημαντική. Ασήμαντη για τον κόσμο αλλά σημαντική αρκετά ώστε να δίνω χαρά στους δικούς μου… για όσο υπάρχουν αυτοί.
«Αποθαρρύνθηκες την ημέρα της στενοχώριας; Η δύναμή σου θα είναι λιγοστή».- Παρ.24 :10.
Τα λόγια ενός πολύ αποθαρρυμένου ατόμου μπορεί να γίνουν ‘αχαλίνωτα’ (Ιωβ 6:2,3). Καθώς σκεφτόμαστε τέτοια άτομα, χρειάζεται να έχουμε κατά νου ότι όσα λένε μπορεί να μην αντιπροσωπεύουν αυτό που είναι πραγματικά μέσα τους.Π.χ Άτομα με κατάθλιψη λένε πολλά πράγματα που δεν τα εννοούν. Το χειρότερο που έχει να κάνει κάποιος είναι να ανταποδώσει με άσχημες λέξεις ή ενέργειες.
Σε περίοδο έντονης θλίψης ίσως τύχει να βρεθεί στο δρόμο κάποιος που με αυτά που θα σου πει ή σου κάνει με άδικο τρόπο, να σε κάνουν να βγάλεις ένα εαυτό που δεν είναι αντιπροσωπευτικός αυτού που πραγματικά είσαι! Μην το αφήσεις να σε αποθαρρύνει. Μην πεις και εσύ- όπως ο άλλος- ότι είσαι κακό άτομο. Διότι θα το αφομοιώσεις και θα ξεκινήσεις να συμπεριφέρεσαι ανάλογα. Αντί να απογοητευτείς με τη συμπεριφορά σου σκέψου πως η δύναμή σου ήταν λιγοστή. Απομακρύνσου- σε τέτοια δύσκολη περίοδο- από άτομα που σου ανακοινώνουν ή σου λένε αρνητικά πράγματα.
Από την άλλη αν ξέρουμε κάποιο άτομο που περνά δύσκολα ας τους δικαιολογούμε όταν γίνονται πιο ευέξαπτα, ας μην τα παίρνουμε τόσο προσωπικά τα όσα μας λένε πάνω στο θυμό τους. Αγαπούμε αυτά τα άτομα; Τότε δεν θα τα παροξύνουμε!
Σας αφήνω με ένα πολυαγαπημένο μου τραγούδι της Έλλης Πασπαλά. Θεωρώ ότι η Έλλη είναι από τις καλύτερες ερμηνεύτριες, φωνές της εποχής μας:
(‘Η ρίζα του Ιεσσαί’ αναφέρεται στη Αγία Γραφή, και η αναφορά αυτή πρόκειται για τον Ιησού Χριστό και το γενεαλογικό του δέντρο. Απλά για τις εγκυκλοπαιδικές σας γνώσεις).
‘To check if you are not a robot please write the text in the box below’.
‘Type In This Code To Prove You’re Not A Robot’.
‘Prove you are not a robot’.
Ε;
Πάς να κάμεις σόσιαλαϊζ με άλλους μπόγκερς ή βλόκερς;
Πας να γράψεις ένα ΄Γεια σου ρε μπλόκερ με τα ωραία σου!’ Ναι αλλά…
Αν είσαι ρομπότ; Που ξέρω κύριε αν δεν είσαι ” a mechanical or virtual agent, usually an electro-mechanical machine that is guided by a computer program or electronic circuitry’; Ποία εστί η απόδειξις;
Απαράβατος κανόνας για να ενταχθείς στην κοινότητα των μπλόκερς είναι ότι δεν θα επιτρέψεις σε ρομπότ ή αντροειδή πλάσματα να επηρεάσουν με τις απόψεις τους την μπογκόσφαιρα. Εμείς δεν συναναστρέφομαστε ρομπότ, γνωρίζοντας πόσο φθοροποιός μπορεί να είναι η συναναστροφή μαζί τους, έτσι χρησιμοποιούμε το λεγόμενο CAPTCHA (ελληνιστί: ΣΕΤΣΑΚΩΣΑ-> Κalioush,2013):
Το Captcha σύμφωνα με την wikipedia είναι η συντομευμένη φράση από την ολόκληρη: “Completely Automated Public Turing test to tell Computers and Humans Apart”, (a trademark of Carnegie Mellon University, is a type of challenge-response test used in computing to determine whether or not the user is human). Πρόσεξε… για να κρατά τους υπολογιστές και τους ανθρώπους… μακριά. Αποστολή 2013: Απορομποτοποίηση πλανήτη γη. Κωδικός captcha!
Ναι αγαπημένε μου, τρίψε όσο θέλεις τα μάτια σου. Όλοι μας χρησιμοποιήσαμε 100δες φορές ιστοσελίδες που μας ζητούν καθημερινά να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ρομπότ. Συναινούμε οικειοθελώς ή στα τυφλά, γράφοντας ψευδολέξεις, δίνοντας το password που δηλώνει τη μάχη μας κατά των ρομπότ… που προσπαθούν να εξαφανίσουν το ανθρώπινο είδος. Α ρε Ρακιντζή, μυστικέ πράκτορα…Τωρά εκατάλαβα γιατί εντύθηκες ρομπο-κοπ στην eurovision και ελάλες μας με την κωδικοποιημένη χορογραφία σου να say the magic word/password s.a.g.a.p.o (sagapo ήταν το captcha). Πόσο διορατικός ήσουν συνάνθρωπε Ρακιντζή!
Άρα ποιο SciFi; Είναι πλέον πραγματικότητα οι ταινίες του Steven Spielberg (Hey Steve, κόπιασε για καφέ να συζητήσουμε κάτι καινούριες ιδέες μου). Artificial Intelligence A.I era is here:
Αυτή η προπαγάνδα κατά των ρομπότ ξεκίνησε κάπου στο 2004 όταν ξεκίνησαν να προβάλλουν ταινίες στυλ i robot με τον Will Smith να πλασάρει υποουδικό μήνυμα τύπου: ‘Έξω τα ρομπότ απ’ τον πλανήτη γη’.
Αφού οι Κυπραίοι στις διαδηλώσεις μπερδεύτηκαν. Εν ηξέραν τί να φωνάζουν: “Έξω τα Τουρκικά στρατεύματα; Οι Ρώσοι; Ο Σιακόλας; Έξω τα ρομπότ που τη Κύπρο; Εχαντακωθήκαν. Εβάλαν τα δκυο μαθηματικά τους κάτω τζαι εν εφκαίναν που μέσα. Τελικά ποιοι κρατούν τη μισή Κύπρο; Το συμπέρασμα τους θα έπρεπε να είναι ότι άσιλα Κυπραίοι εν μειονότητα τζαι σε κατοπινό στάδιο ελπίζω να χωνέψουν την ιδέα ότι η Κύπρος είναι Τουρκορωσικοελληνοαγγλικόαραβικό κρατίδιο για μεγαλοεπιχειρηματίες!
Αλλά εν κατακλείδι, με βάση τον πιο πάνω ορισμό εν είμαι σίουρη αν μπορώ να αποδείξω πλέον ότι δεν είμαι ρομπότ. Διότι κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να αντιδρώ μηχανικά στις προσταγές άλλων!
Ουφου…νομίζω χάνω την ταυτότητά μου. Αν είμαι ρομποτ, πλης επαναφέρετε με πίσω στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις με ένα format.
Παραβρέθηκα σε μια διάλεξη όπου γινόταν αναφορά στο εγκληματικό προφίλ των κατά συρροή δολοφόνων!Έγινε κατόπιν η αναφορά στον πολύ γνωστό Τεντ Μπάντυ! Διάβασα τη βιογραφία του μέσα από διάφορες πηγές, βιβλία και διαδίκτυο και θέλω να σταθώ σε ένα χαρακτηριστικό ψυχοπάθειας του. Το συγκεκριμένο στοιχείο συμπεριφοράς -σε διαφορετικές βαθμίδες σοβαρότητας- το συναντά κανείς κυρίως σε αντρικό πληθυσμό. Εξηγώ:
Η γυναίκα που αγάπησε ο Τεντ, τον παράτησε λόγω ανωριμότητας που εκδήλωνε ο ίδιος. Έτσι αναφέρουν οι πηγές χωρίς πολλές λεπτομέρειες…Ο ίδιος κράτησε επαφή αραιά και πού μαζί της, παρόλο που η κοπέλα του έφυγε μακρυά από την πολιτεία στην οποία διέμεναν όταν τέλειωσε με τις σπουδές της. Φαντάζομαι θα τον τραυμάτισε η απογοήτευση του χωρισμού και έτσι σχεδίασε το εξής:
Μετά από μερικά χρόνια αφού είχε κάνει κάποιες σπουδές και άρχισε να κτίζει την αυτοπεποίθησή του… με δόλο προσέγγισε τη πρώην του. Κατέβαλε προσπάθειες για να την κάνει να τον ξαναερωτευτεί, πέρασαν ένα φθινόπωρο και ένα χειμώνα μαζί και κατά τις ρομαντικές τους συναντήσεις, της μιλούσε για γάμο. Ξαφνικά εξαφανίστηκε από τη ζωή της τον Φεβρουάριο του 1974…κατά τους αναλυτές θέλοντας να πάρει εκδίκηση που τον χώρισε….Έπειτα η ιστορία συνεχίζει σκότωσε βάναυσα 30 κάτι γυναίκες σε διάστημα 4 ετών…
Και εστιάζομαι σε ανάλυση της εκδίκησης που πήρε από την πρώην του ο Τεντ. Δεν είναι μόνο το ότι την παράτησε. Κάθε φορά που σκότωνε πιθανόν να έβλεπε και στα μάτια του θύματος την πρώην. Αναρωτιέμαι αν αυτή η μέθοδος εκδίκησης ανήκει μόνο σε άτομα με αποκλίνουσα-εγκληματική συμπεριφορά ή αν γενικότερα είναι αντρίκειο χαρακτηριστικό. Ναι σίγουρα οι πλείστοι δεν φτάνουν σε σημείο α σκοτώσουν. Δεν εγκληματούν. Ξεκινούν όμως ένα παρόμοιο συμπεριφορικό μοτίβο εκδίκησης. Είναι και γυναικείο; Δεν νομίζω. Έχω την εντύπωση ότι εκδηλώνεται περισσότερο σε άντρες. Δώστε βάση ότι αυτά που γράφω δεν τα δημοσιεύω σε επιστημονικό περιοδικό αλλά στο ΓΚΕτ-ο. Κάποιοι άντρες μη έχοντας τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους χειρισμού των συναισθημάτων τους ή κάποιοι δίνοντας υπερβολική έμφαση στο πληγωμένο τους ‘εγώ’, διαλέγουν πιο δόλιους τρόπους για να κάνουν γυναίκες να ‘πληρώσουν’ για την εγκατάλειψή τους.
Δηλαδή, είτε θα κοιμηθούν με μια (δυο ,τρεις) φίλη τους (δική τους ή της πρώην) ή θα προσπαθήσουν να παίξουν με τα συναισθήματα της πρώην. Ίσως μια εξήγηση να είναι ότι με τον χωρισμό (όταν δεν είναι δική τους πρωτοβουλία) νιώθουν να χάνουν από την αξία τους σαν επιθυμητοί άντρες. Έπειτα αφού θιχτεί η υπερηφάνεια τους, γενικεύουν τα αισθήματα που είχαν για την πρώην σε άλλες γυναίκες και τους συμπεριφέρονται περισσότερο σαν ‘όχημα’ ή ‘αντικείμενο'(όπως και οι κατά συρροή δολοφόνοι… καθόλου τυχαίο που οι περισσότεροι είναι άρρενες) για να εκδικηθούν τις γυναίκες που αντιπροσωπεύουν πλέον την πρώην. Δηλαδή, αφού καταφέρουν να κάνουν κάποια να τους ερωτευτεί (δείχνοντας ένα διαφορετικό εαυτό), μετά ξεκινούν να προβάλουν πάνω της την αρνητικότητα που ξεκίνησαν να νιώθουν εξαιτίας της προηγούμενης (έμμεσα ή άμεσα).Μάλιστα μπορεί να διαλέγουν να ξεκινήσουν μια ερωτική σχέση με γυναίκες που αν όχι στην όψη, ίσως στο επάγγελμα να μοιάζουν με την πρώην. Παραλληλισμός: Καθόλου παράξενο που οι οργανωμένοι κατά συρροή δολοφόνοι, κυνηγούν προσεκτικά τα θύματά τους και επιλέγουν γυναίκες που μοιάζουν στη γυναίκα από την οποία πληγώθηκαν.
Ότι δεν μπορούσαν να κάνουν σε αυτή (κάποιες φορές σκοτώνουν και την ίδια) το κάνουν σε όμοιες της. Η δυσκολία των αντρών για ενσυναίσθηση, είναι κάτι που κάνει ευκολότερο το να χειριστούν μια κοπέλα και να παίξουν με τα συναισθήματά της. Η έλλειψη ενοχών είναι αυτό που τους κάνει να συνεχίζουν και να επαναλαμβάνουν τη συμπεριφορά τους.
Σε όλους τους psycho killers εκεί έξω (κάθε πολιτεία της Αμερικής, σύμφωνα με τους Holmes & Holmes, 2010, έχει τουλάχιστον 2) αλλά κυρίως σε αυτούς που σκοτώνουν τον συναισθηματικό σου κόσμο:
Tις ευτσιές μου να shει το βικιπαίδεια για το γραπτό κείμενο πιο κάτω. Έτσι ώρα δεν θα μπορούσα να σας περιγράψω το κατ’εμένα αριστουργηματικό, σατυρικό και συνάμα συναισθηματικό καρτούν.. για ενήλικες περικαλώ. Θυμάμαι όταν το είδα, πρέπει να ήταν το 2004 και μου έκανε εντύπωση… αλλά μετά δεν θυμόμουν τον τίτλο για να το εντοπίσω. Τωρά ήβρα το. Εκόλλησε μου το soundtrack. Αύριο θα χτυπώ τα δάκτυλά μου τζαι θα τραγουδώ:
‘Swinging Belleville rendez-vous
Marathon dancing doop dee doop
Vaudou Cancan balais taboo
Au Belleville swinging rendez-vous’
Το κείμενο μεταξύ ” …” που ακολουθεί είναι κατάλληλο για άτομα…που ανέχονται τη λογοκλοπή:
“Το Τρίο της Μπελβίλ ( αυθεντικός τίτλος: Les triplettes de Belleville) είναι η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους σε σενάριο και σκηνοθεσία, του πρώην κομικογράφου, Sylvain Chomet. Είναι μία διεθνής παραγωγή ανάμεσα σε εταιρίες στη Γαλλία, το Βέλγιο και τον Καναδά. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2003.
Σαφείς είναι οι επιρροές της ταινίας από το κόμικς “Τεν-Τεν” και το σινεμά του Ζακ Τατί, ενώ εμφανής είναι και η σατιρική διάθεση του σκηνοθέτη εναντίον τόσο της Αμερικής όσο και του συστήματος παγκοσμίως που παρουσιάζονται σαν μια μαφία.[εκκρεμεί παραπομπή] Αν και τα κινούμενα σχέδια στερεοτυπικά συνδέονται με τη σχολική ηλικία, το τρίο της Μπελβίλ απευθύνεται κυρίως σε ένα ενήλικο κοινό.
Γαλλία, δεκαετία του ’60. Ο Champion ο αγαπημένος εγγονός της Madame Souza είναι ένα μοναχικό και μελαγχολικό παιδί. Η γιαγιά του προσπαθεί να βρει ποια είναι τα γούστα και τα ενδιαφέροντα του εγγονού της ώστε να πάψει να είναι θλιμμένος. Ξεκινάει αγοράζοντάς του ένα πιάνο, στη συνέχεια παίρνει ένα κουταβάκι, τίποτα όμως δεν καταφέρνει να του κεντρίσει το ενδιαφέρον. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες ανακαλύπτει το πραγματικό του ενδιαφέρον σε ένα τετραδιάκι που κρύβει στο κρεβάτι του…τα ποδήλατα. Διαπιστώνοντας την αγάπη του αυτή, του αγοράζει ένα ποδήλατο, καθώς πιστεύει ότι είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο. Το νεαρό αγόρι γίνεται τελικά ποδηλάτης με προπονητή την ίδια του τη γιαγιά η οποία τον παροτρύνει συνεχώς.
Ύστερα από σκληρή προπόνηση χρόνων παίρνει μέρος στον παγκόσμιας φήμης ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, απάγεται μαζί με άλλους δύο ποδηλάτες, μυστηριωδώς από μια ομάδα μαυροντυμένων τύπων. Οι τύποι αυτοί είναι μέλη της γαλλικής μαφίας οι οποίοι διοργανώνουν μαύρα στοιχήματα με πρωταγωνιστές ποδηλάτες.
Η γιαγιά του, έχοντας στο πλευρό της τον πιστό τους σκύλο Bruno και χωρίς καθόλου χρήματα, κάνει τα πάντα για να τον βρει και να τον σώσει, φτάνοντας μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και την πόλη Μπελβίλ. Εκεί θα γνωρίσει το διάσημο «Τρίο», τρεις εκκεντρικές γριές, πρώην δημοφιλείς καλλιτέχνιδες του μιούζικ χολ της δεκαετίας του ’30, οι οποίες αποφασίζουν να πάρουν την Madame Souza και τον σκύλο της Bruno υπό την προστασία τους και προθυμοποιούνται να τη βοηθήσουν να σώσει τον εγγονό της”.
Σε άλλο ποστ ίσως κάνω και βαθύτερη ψυχοκοινωνική ανάλυση της πιο πάνω ταινιούλας. Είδα παράλληλα και πολλά περιφερειακά-έντονα στοιχεία ψευτοκουλτούρας που θίγει η ταινία, πέρα από την κύρια ιστορία. Κυρίως το στοιχείο της παν-ταλεντοποίησης που άρχισε να εμφανίζεται και στην Κύπρο τελευταίως και ξαφνικά όλοι έγιναν καλλιτεχνικές προσωπικότητες και γνώστες όλων των ειδών τις τέχνες. Άη στην ευχή!
Προσοχή ακολουθούν 4 μη συσχετιζόμενες γραπτές σκέψεις. Όσοι φιλόλογοι ή εραστές του γραπτού λόγου δεν ανέχονται τις σκληρές εικόνες κακοποίησης της γραμματικής και του συντακτικού, παρακαλούνται όπως απομακρυνθούν αμέσως από τις οθόνες τους:
Α)Ελπίζω να με κάνεις χαρούμενη, είπα στο κομμάτι σοκολάτας που κρατούσα…
Τα κατάφερε για 2,4 λεπτά. Πόσο πανομοιότυπη η συμπεριφορά ενός άντρα και μιας σοκολάτας!
Β)Είδα ακόμη ένα θεατρικό-jazzy thingy πριν κάνα δυό βράδια, αλλά επειδή το γκρουπ αυτό δεν έχει ως στόχο να απογοητεύει καλλιτέχνες ή να δίνει άκαρδες και αρνητικές κριτικές δεν … θα αναφέρω πιο ήταν, ούτε πολλά σχόλια. Ψέματα όμως δε θα πω. Απλά δεν πείστηκα. Πολύ καλή προσπάθεια της ηθοποιού. Εμένα μου αρέσει σαν καλλιτέχνης. Αλλά δεν θα το σύστηνα σε άλλους να το δουν. Είναι και υπερτιμημένο το εισιτήριο. Χρειαζόταν νομίζω να δείξει ότι είναι μια μοιραία γυναίκα και όχι ένα κοριτσάκι…υποτίθεται ήταν τραγική η φιγούρα που υποδυόταν…παρόλα αυτά ήταν μάλλον σαν να μην ενσάρκωσε το ρόλο…Ίσως να χρειαζόταν να βγει από τους ρόλους που της δόθηκαν στο παρελθόν στην τηλεόραση.Ίσως αδίκως εμείς την ταυτίσαμε με αυτούς; Κρίμα! Ίσως να ήταν η συγκεκριμένη παράσταση…να μην ήταν η βραδιά της; Η μουσική καλή. Παραβρέθηκα σε πολύ καλύτερες! Μπορεί με το ‘Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο’ για το οποίο κατενθουσιάστηκα, να είχα θέσει πλέον τον πήχη ψηλά. Και η προχθεσινή παράσταση να μην είναι καν συγκρίσιμη! Και αυτή είναι η άποψη η προσωπική μου. Σε άλλους μπορεί να άρεσε. Ούτε τους παρέες ενθουσίασε όμως. Χλιαρό και μέτριο είπαν.
Γ)Αχ η μέρα η αυριανή κρύβει πολλά.
-Αχ Τρίτη Τρίτη. Γιατί να είσαι Τρίτη; Αρνήσου την ημερομηνία σου, άλλαξε το όνομά σου. Κι αν πάλι δεν μπορείς ορκίσου μου πως θα μου φερθείς καλά αύριο. Ειδικά αύριο!-Ουίλιαμ Καλιούshpeare
Δ)Ακόμα ένα γλυκούλι μωρό. Μα τι έπαθα με τούτα τα μωρά!; Εν ανάγκη να τα κάμνουν τόσο χαριτωμένα; Ποτέ εν μου αρέσκαν ιδιαίτερα. What is happening to me? Ααααααααααααααααααααααα!
Κοιτάτε την αντίδραση μωρού με παπά της τζαι… τον Έλβις. Εμείς οι κόρες έχουμε αδυναμία στους παπάδες μας. Just look:
Κουτ… πάη!
Υ.Γ.: -Daddyyyyyy! Dalllllyyyyyyy! Dallyyyyyyyy! Hi Dally!
Επρόσεξα ότι εν πολλοτηρώ τις υποσχέσεις που σας δίνω. π.χ Είπα σας ότι θα έγραφα για το θέατρο που είδα την περασμένη Τετάρτη. Το ‘Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο’, αλλά δεν σας είπα. Ξεκίνησα να σας λέω μια λέξη κάθε μέρα ότι ‘Σήμερα θα κόψω με…” και δεν σας είπα τίποτα πάλι. Ξεκίνησα να σας δίνω μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο που γράφω…το’Ιστορίες για κλάματα’…δαμέ κάτι σας είπα αλλά άφησά το μισοδότζιν.
Πως εν να κτίσω τη θεραπευτική σχέση εμπιστοσύνης μου μαζί σας; Σιέημ ον μι!
Ας τα πιάσουμε με τη σειρά.
1) Το θέατρο ήταν από τα καλύτερα που είδα στη ζωή μου. Έχουμε η Κύπρος και η Ελλάδα καταπληκτικά ταλέντα στο χώρο του θεάτρου. Και γέλιο μέσα από την καρδιά μου και κλάμα μέσα από τη ψυχή μου μέσα σε μια και κάτι ώρες. Έπιασα πάλι την εξάγνιση που έπιανα τζαι παλιά. Ήβρα την κάθαρση που έψαχνα. Εξαναθυμήθηκα σε τί εξυπηρετεί η τέχνη του θεάτρου. Εξαναερωτεύτηκα! Εν τόσο θεραπευτική τούτη η παράσταση. Αριστουργηματική τολμώ να πω… από όλες τις απόψεις (ερμηνείες, σκηνοθεσία,σκηνογραφία, μουσική, συγγραφή, φωτισμός)! Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου, που σταμάτησα τα μαθήματα θεάτρου.Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που εξαιτίας ενός ανώμαλου επαρέτησα να κυκλοφορώ στη Λευκωσία για κάποιο διάστημα τζαι να αποφεύγω τα καλλιτεχνικά γεγονότα!
Όχι πια!
2) Θα συνεχίσω την πρόταση που άφησα ατέλειωτη. ‘Σήμερα (την τότε ημέρα δηλαδή) αποφάσισα να κόψω με…τη βοήθεια κομμωτή τα μαλλιά μου κοντά’. Έχει που την τρίτη δημοτικού να κάμω έτσι πράμα. Τζαι τότε εν τζαι ήταν δική μου επιλογή! Αγχώνομαι εν η αλήθκεια πολλά. Έβαλα όμως το ραντεβού για να μεν μείνω στα λόγια. Θυμάστε που σας εξαναείπα ότι κάθε Σεπτέμβρη κάνω αλλαγές; Εν παράδοση μου! Αλλά έδωσα του κομμωτή προειδοποίηση ότι μπορεί τζαι να μετανιώσω τζαι να τα βάψω απλά. Πάλε τζαι τούτο εν να είναι αλλαγή. Έχει πολύ καιρό να τα βάψω ή να τους βάλω πηλέ μου ανταύγεια.
Όσον αφορά το κόψιμο, ως σήμερα δεν το μετάνιωσα. Το απππόηντμεντ εν στο τέλος του μήνα. Ίδωμεν.
3) Ιστορίες για κλάματα: “Ο Αλέκος βλέπει τη φωτογραφία του με την Daria. Δεν την είχε δημοσιεύσει αυτός. Η Daria είχε πει στη Λιβανέζα φίλη της ότι κοιμήθηκε με τον Αλέκο. Έτσι μην ξέροντας τη ζημιά που προκαλούσε, η Λιβανέζα σχολίασε δημόσια. Η φράση “Κάτι περίεργο γίνεται εδώ’ δεν γράφτηκε μόνο στην οθόνη του Αλέκου, της Ντάριας και της Λιβανέζας. Αυτοί οι τρεις κάνανε πλάκα. Ύπουλο πράγμα όμως το διαδίκτυο! Δεν υπολογίζεις σε ποιου τα χέρια φτάνουν φωτογραφίες και πληροφορίες χωρίς καν μεγάλη προσπάθεια. Αν συνειδητοποιούσε κι ο Αλέκος τη σοβαρότητα της κατάστασης θα είχες δράσει αλλιώς. Παρόλα αυτά χαμογέλασε και προχώρησε στην επόμενη φωτογραφία.
Ίσως να προλάβαινε. Τώρα έχει ήδη αργήσει.Ποιος άλλος γνώριζε τί είχε γίνει στο γάμο του Μικέ και μάλιστα λεπτομερώς; Η Ντάρια δεν είχε διαζύγιο από τον Κύπριο…και ο Αλέκος δήθεν άνηκε σε άλλη…”
Κι άλλο απόσπασμα προσεχώς στις οθόνες σας! Απλά ένα μικρό χιντ ότι δεν είναι ρομαντικές ούτε κοινωνικές οι “Ιστορίες για κλάματα”. Ας πούμε ότι σε περίπτωση έκδοσής τους σε βιβλίο θα είναι στο τμήμα εγκληματολογίας.
4) Είμαι κατενθουσιασμένη με ένα βίντεο ενός 4χρονου κοριτσιού που τραγουδά μαζί με τον παπά της. Μετά από την απόλυτη χαριτωμενιά του Catbug βραβεύεται από το ΓΚΕΤ-ο και το πιο κάτω βίντεο με το απόλυτα πιο χαριτωμένο κοριτσάκι, το οποίο μπορώ άνετα να το φανταστώ να γίνεται μια φοβερή μουσικός και τραγουδίστρια μη σου πω και συνθέτης. Προς το παρόν γελώ πολλά μαζί με τα σκέρτσα τζαι τα αππωματούθκια της. Έτσι τσαχπίνα θέλω να είναι και η κόρη μου!
Ακούστε έτσι για πόπαστο τζαι μια από τις πιό παλιές εκδοχές:
“Ξέρω ότι ανήκεις σε κάποια άλλη καινούρια…αλλά απόψε ανήκεις σε μένα”, λέει το τραγόύδι! Αχ.
Ήμουν 8 χρονών όταν εφκήκα στην τηλεόραση. Ουάο. Εθυμήθηκα!
Ερώτησε ο δάσκαλος ποιος θέλει να πει το ποίημα του στην τηλεόραση;Kalioush εσύ;
Έγραφα ποιήματα που 7 χρονών. Μάλιστα επροσπαθούσα να γράφω τζαι κάποια στα Αγγλικά…Φυσικά τζαι εν εμιλούσα Αγγλικά! Τζείνες οι φράσεις που ήξερα στα Αγγλικά ήταν που την τηλεόραση.
Έσουσα καταφατικά την τζεφαλή μου!
Η επόμενη σκηνή να με τοποθετούν μπροστά που μια μαύρη κάμερα μες το δωματιούιν…
Ακολουθούν συνειρμικές σκέψεις, οι οποίες πέρασαν την ουδό πυροδότησης και τυγχάνουν συνειδητής επεξεργασίας κατόπιν αναφοράς της λέξης δωματιούιν:
…μες το ίδιο το δωμάτιο που μου εβάλαν το μπόλι για τις ηπατίτιδες. Η μάνα μου εδίαν μου το δευτεράκι το κότσινο τζαι έρκετουν τζαι εσύναε μας η νοσοκόμα του σχολείου για το εμβόλιο. Πρώτα οινόπνευμα τζαι μετά ένεση. Εν τις εφοούμουν ποτέ τις ενέσεις. Μόνο τζαι μόνο που ένοιωθα ότι εισέβαλλαν μισοπεθαμένοι ζωντανοί γιετ βλαβεροί οργανισμοί στο σώμα μου για να κάμω αντισώματα…ενθουσιαζόμουν. Ε. Εθεωρούσα το συναρπαστικό. Ήξερα τι εν το εμβόλιο. Ήταν που τες πολλές ερωτήσεις τύπου Γιατί…; Μια που τις ‘Γιατί;’ απαντήθηκε. Ήταν τούτη σχετικά με το εμβόλιο. Για τις άλλες έπιανα απαντήσεις “Που να μεγαλώσεις εν να μάθεις”! Τωρά που εμεγάλωσα ελείψαν οι ερωτήσεις…όι διότι έμαθα…αλλά επειδή καμιά απάντηση εν με ικανοποιεί. Μόνο το “Τί κάμνεις; Είσαι καλά;” ρωτώ…χωρίς να με ενδιαφέρει τις πλείστες φορές να πάρω απάντηση.
Τέλος άσχετου συνειρμού…Επανάληψη σκηνής 2. Άξιον. Α; Action! A!
Είμαι φαντάστου μπροστά που τη κάμερα τζαι η δημοσιογράφος είπε μου να κατεβάσω το τετράδιο να φανεί όλο μου το πρόσωπο. Έχωνα το που τη μούτη τζαι κάτω.
-Όποτε είσαι έτοιμη να διαβάσεις το ποίημα ξεκίνα.
Εθκίαβασά το… αλλά τσουπ: Το ‘δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι’ πράσινο τετράδιο μπροστά που το μισοκοκκινισμένο και μειδιασμένο πρόσωπο. Άφηκα μόνο τα μάθκια μου να φαίνουνται. Εθεώρησε το μάλλον χαριτωμένο η δημοσιογράφος τζαι άφηκε με να σούζουμαι δεξιά -αριστερά επί τόπου με το τετράδιο να καλύπτει το στόμα μου..για κανένα λεπτό.
Τζείνο ήταν. Εκείνη τη στιγμή επήρα την απόφαση. Εγώ θα ασχολούμουν με καλλιτεχνικά θέματα. Θα γινόμουν καλλιτέχνης κάποιου είδους. Καλλιτέχνης! Ναι. Στο μπάνιο μου. Βεβαίως βεβαίως!Αφού ήδη…Συνθέτω…Αυτοσχεδιάζω. Παίζω μονόπρακτα. Τραγουδώ…Χορεύω όσο μου το επιτρέπει το βρεμένο πάτωμα…και ζωγραφίζω πάνω από τους υδρατμούς στον καθρέφτη.
Θυμήθηκα τη σκηνή με το ποίημα σήμερα, όταν πριν λίες ώρες είδα την τούτη τη δημοσιογράφο έξω που το θέατρο. Εκοίταξε με σε μια στιγμή τζαι εσκέφτηκα…Λαλείς;Λαλείς να με θυμάται μετά που τόσα χρόνια;
Μπα! Ρε κουμπάρε μου. τούτη η γυναίκα εν σαν να μεν επέρασε μέρα που πάνω της. Εν εγέρασε! Όπως τότε τζαι τωρά! Μπράβο της!
Ένιχου ο λόγος που εσκέφτηκα να γράψω πόψε εν το θέατρο τζαι από ότι επρόσεξα εσύστησε το πολλά τζαι η Eolica.
Που τα καλύτερα που είδα. Τόσο καλό που μου έδωσε πολλά ερεθίσματα για να συγγράψω. Του αξίζει ένα ξεχωριστό ποστ γι αυτό αναμείνατε στας οθόνες σας!
Καττούιν ακολουθούσε μας ως τα τείχη της τάφρου τζαι εσταμάτησε όταν είδε ότι εν εμπορούσε να κατεβεί τα σκαλιά! Το βλαμμένο εθεώρησε ότι με το να πηδήσει στα τείχη εν να ήταν πιο εύκολο να μας ακολουθήσει. Εγκλωβήστηκε. Άρχισε να κλαίει δυνατά! Εμαζευτήκαν 5- 6 πλάσματα που κάτω τζαι επεριμέναν να δουν την πτώση του (φαντάζομαι).
Άλλαξα σε 2 δεύτερα …ετράβησα το κοστούμι μου με το ένα σσέρι, έσσισα το, τζαι εφανήκαν τα στενά τα λέδερ που κάτω με το φωτεινό K στο στήθος. Ο κόσμος που κάτω εφώναζε: Is it a bird? Is it a plane? No! It’s SuperKal! Μετά ξέρετε τα γνωστά. Χειροκροτήματα, αυτόγραφα, η κάππα να ανεμίζει, το δόντι να σκάζει από το χαμόγελό μου και να λαμπυρίζει…
Τωρά πέρα από τη λαφαζάνικη πιο πάνω παράγραφο… Μίσιον βος ακκόμπλις! Το καττίν εσώθην. Τζαι ήβρε σχεδόν αυτόματα -με το που το βάλουμε κάτω- άλλον να ακολουθεί. Ψυχάκιας το τετράποδο!
Τωρά που είπα τετράποδο… Φεύκω με το αυτοκίνητο την ίδια νύχτα. Εψές. Τζαι ωσάν ήμουν σταματημένη στο κότσινο…θωρώ μια λεπτοκαμωμένη γυναίκα μες τα σκοτεινά να παλεύκει να κουντήσει μιαν αμαξού. Πλησιάζει τα φώτα τζαι είτο αλλοδαπή κυρία νεαρή μεταξύ 25-30. Το ότι εν παλαβή, καθυστερημένη τζαι αχάπαρη δεν έχει να κάνει με την εθνότητα της (εμπορούσε να εν Κυπραία) αλλά με το εξής:
Μες την αμαξού θωρώ ένα μωρό να σπαράζει στο κλάμα (καλά εν να μου πεις…εν μωρό τί να κάμει). Το μωρό 2-3 χρονών περίπου τζαι στη στενόκοπη αμαξού που κάτω του…ναι τσιλλιμένο που κάτω του… ένα άλλο συνομήλικο του μωρό να κλαίει τζαι να οδύρεται. Το ένα εκάθετουν πάνω στο άλλο. Ετσιλλούσε το ένα το άλλο που να τσιλλήσουν τζείνη που τα βασάνιζε. Εν μπορώ εφουτουνιάστηκα. Μισό λέπτό να πάρω ανάσα!
Έσυρε τα η κυρία, όπως τα κρέατα μες την αμαξού τζαι ετζύλαν την, ατσούμπαλα, κτυπώντας την πάς το πεζοδόμιο στη προσπάθειά της να τα ανεβάσει πάνω.
Μάνα δεν είναι όποια την αγγαστρώνουν. Αγκαστρώναν τζαι την κουνέλα μου…αλλά μετά έτρωεν τα μωρά της!
G.E.T. 