ΟΚ. Σου έχω ένα παιχνίδι υπόδυσης ρόλων (role playing).Θα μπεις στη θέση του ατόμου με προσανατολισμένη τη σκέψη του στο σημείο Ψ της θεραπευτικής πιξίδας. Ποπόοοο τι ποιητής άρχισα να γίνουμαι…(Βλέπε σχετικό ποστ). Δηλαδή θα υποδυθείς τον ψυχολόγο.
Όταν η μάνα σου παρακολουθεί 2 φορές την μέρα…(και “τυχαία” είσαι και εσύ στο σαλόνι)…το “fiddler on the roof” και δυναμώνει την ένταση της τηλεόρασης στο σημείο που οι κορασιές τραγουδούν στην προξενήτρα να τους βρεί ταίρι… Τι υποουδικά μυνήματα προσπαθεί να (μου) πλασάρει;
Me: Καλά είμαι εσύ; Καλωσόρισες απ’ το ταξίδι (ή σε άλλη περίπτωση: “Καλά είμαι εσύ; Πώς περνάς;”)
Friend: Καλά είμαι. Πέρασα πολύ ωραία. Εσύ πως είσαι;
Me: Ήμουν άρρωστη για μια βδομάδα( ή μπορεί να πω καλά, τί νέα;)
Friend: Περαστικά σου. Κάλιουsh πρέπει να σε κλείσω. Έφτασα στο σπίτι των γονιών μου και με περιμένουν. Γεια.
Υπάρχουν και παραλλαγές του πιο πάνω σε:
“Kalioush πρέπει να σε αφήσω. Έφτασα στη δουλειά. Γεια. ”
“Kalioush πρέπει να κλείσω… έφτασα σε κάτι φίλους μου και είμαι έξω από την πόρτα τους και δεν μπορώ να μιλήσω.”
:((((((( Μακάρι να ήθελες να μου μιλήσεις λίγο παραπάνω. Κρίμα. Τους τελευταίους μήνες αυτό ακριβώς γίνεται! Θέλω να μιλήσω ακόμη λίγο μαζί σου friend! Γιατί με πιάνεις τηλ. λίγο πριν μπεις στη πόρτα κάποιου;
Oh well! OK ίσως να είμαι λίγο υπερβολική όταν λέω 3 δευτερόλεπτα αλλά χωρίς υπερβολή δεν ξεπερνά ποτέ τα 20 δεύτερα.
Τώρα χωρίς πλάκα …ευχαριστώ που επέρασε που το μυαλό σου να πεις ένα γεια!
Ερώτηση κλασσικής εξαρτημένης μάθησης ή μήπως συντελεστικής μάθησης; Όχι όχι αυτή δεν είναι η ερώτηση…
Αυτή είναι:
-Όταν μια συνομιλία στο τηλέφωνο καταλήγει σε “καταθλιπτικό” (σορτ οφ) επεισόδιο. Όταν αυτό γίνεται με επανάληψη πολλές φορές εντός αρκετών μηνών… τότε εσύνδεσες το όνομά και την εικόνα του ατόμου με αρνητικά αισθήματα. Άρα πόσο τοις εκατόν της πιθανότητας να ξαναμιλήσετε μαζί στο τηλέφωνο ;
Για το παρόν ελάχιστη έως μηδενική η πιθανότις! Είπα ΕΡΩΤΗΣΗ αλλά εν τζαι μπορώ …ούλλα ξέρω τα…εβούρησα να απαντήσω…φεύκω να μεν με θωρώ…
I don’t expect my love affairs to last for long
Never fool myself that my dreams will come true
Being used to trouble I anticipate it
But all the same I hate it wouldn’t you?
So what happens now?
(Another suitcase in another hall)
So what happens now?
(Take your picture off another wall)
Where am I going to?
(You’ll get by you always have before)
Where am I going to?
Ω, πόσο μου έλειψες και πόσο σε παραμέλησα γκρούπ-η-θέραπυ! Τούτο το μήνα έλειπα στας Ιαπωνίας. Ήταν ένα καταπληκτικό ταξίδι. Συνειδητοποίησα πόσο ασήμαντη είμαι. Πόσο οκνυρή και τσαπατσούλα μέσα σε ένα μεγάλο όχλο από τελειομανείς εργατικούς, τυπικούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν χασομερούν πίνοντας φραπέ στα κκκαφέ ούτε κλαίνε την μοίρα τους για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. Δεν έχουν χρόνο για τέτοια. Ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος που δεν σταματούν να κοιτάξουν πίσω, δεν σταματούν γενικά. Προχωρούν με γοργούς ρυθμούς μπροστά. Γι’αυτό και η ραγδαία ανάπτυξή τους στο τεχνολογικό τομέα. Γι αυτό η Τοτο τουαλέττα με χαιρέτισε μόλις άνοιξα την πόρτα . Ναι. Άνοιξε αυτόματα το κάθισμα της τουαλέττας . Το συγκεκριμένο κάθισμα το ρυθμίζεις στη θερμοκρασία που θέλεις. Ενσωματωμένα πάνω στο κάθισμα επίσης, ήταν τα κουμπάκια που έγραφαν “ντους” και “μπιτές” και κάτι άλλα κουμπάκια που με έκαναν να εκφράσω δέος απέναντι στο εξελιγμένο αυτό είδος . Τέτοιο δέος που δεν μπορούσα …ρε παιδί μου… να… Αμ δε, ο κάλαθος αχρήστων που άνοιγε με αισθητήρα, και ο καθρέφτης με αυτόματα συστήματα καθαρισμού από υδρατμούς…Τίποτε άλλο δεν λέω.
Μόνο η πιο πάνω περιγραφή του ξεχωριστού δωματίου όπου σε καλεί η φύση αρκεί για να καταλάβετε πόσο πίσω είμαστε. Πόσο παλαβοί είμαστε όταν θεωρούμε τη ράτσα μας έξυπνη και καμιά φορά νοιώθουμε και ανώτεροι από άλλους. Να κρύψουμε φίλοι μου.
Ήρτα πίσω όμως τωρά. Τώρα τί; Έχει 4 μήνες που παλεύω με σοβαρής μορφής κατάθλιψη. Πίστευα ότι το ταξίδι θα με βοηθούσε πολύ να ξεπεραστεί αυτό το αίσθημα που με ταλανίζει τόσο καιρό. Βοηθήθηκα όσο ήμουν εκεί. Τώρα τί; Πόσο πιο εύκολο είναι να δίνεις συμβουλές και να προσπαθείς να βοηθήσεις άλλους να το ξεπεράσουν! Όταν σε χτυπήσει εσένα… οι θεωρίες πάσι περίπατον! Όχι γιατί δεν κάνουν δουλειά αν τις εφαρμόσεις. Διότι όταν έχεις κατάθλιψη θέλεις να τιμωρήσεις τον εαυτό σου. Νιώθεις ανάξια και ανεπαρκής και μαζεύεις αποδεικτικά στοιχεία της ζωής σου που να το επιβεβαιώνουν. Κατά βάθος δεν θέλεις να το παλέψεις διότι έχεις αυτοκαταστροφικές σκέψεις που πιστεύεις ότι σου ταιριάζουν.
Για μένα ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και όχι ο Δεκέμβρης όπως πιστεύουν οι πλείστοι. Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας αλλαγών, ξεκινά το νέο ακαδημαϊκό έτος, ξεκινάς καινούρια χόμπυς, καινούριες δουλειές, είναι μια καινούρια εποχή του χρόνου κ.ο.κ Έτσι κι εγώ πρέπει να πάρω αποφάσεις για τη ζωή μου… Δεν ήμουν ποτέ καλή στο να αποφασίζω πάνω σε θέματα ζωής, δουλειάς, προσωπικά… Τα περισσότερα εξάλλου δεν περνάνε από δικό μου έλεγχο.
Να μείνω ή να φύγω από Κύπρο;
Να συνεχίσω σπουδές ή να βρω μια σταθερή δουλειά;
Να αγοράσω ή όχι διαμέρισμα;
Να κρατήσω ή όχι επαφή με κάποια άτομα που αγαπώ μεν αλλά με πληγώνουν;
Κι αν φύγω …η πόλη θα με ακολουθεί; Ε, Καβάφη;
Κι αν βρω δουλεία θα με γεμίζει; Πολύ πιθανόν όχι…αλλά χρειάζεται!
Θα βρω κάποιον να με αγαπήσει πραγματικά με τα επακόλουθα της αγάπης; Θα με βάλει στις προτεραιότητές του; Θα με αποδεχτεί όπως είμαι; Ή να πάρω σκύλο που είναι πιο σίγουρη επιλογή;
Θα καταφέρω να νικήσω την κατάθλιψη ή θα βγω ηττημένη;
So what happens now? Πες μου Mαντόνα…I’ll get by like I always had before?
Ήταν ανάγκη να μεγαλώνω; Το ίδιο φαίνεται νιώθει κι ο Αλκίνοος! Ένα από τα τραγούδια που με εκφράζουν τις τελευταίες μέρες που ακούω τα μωρά στο σχολείο να με φωνάζουν κυρία….είναι αυτό του Αλκίνοου Ιωαννίδη με τίτλο: “Ήταν ανάγκη”!
Εγώ; Κυρία;
Στα 20 μου άκουσα ένα μωρο που είπε στο παπά του: “Παπά κάθονται οι θείες στην τραμπάλα κι εν με αφήνουν να παίξω” …Τζιαμέ εκόλλησες εσύ; Ότι έκαμνα τραμπάλα στα 20 ή ότι εν άφηνα να κάτσει ένα μωρό στη τραμπάλα; Ας επήεννεν στες σούσες ολάν…ούλο το πάρκο ήταν όφκαιρο… ή ας επερίμενε τη σειρά του…χιχιχιχι :ρ… Μπάη δε ουέη, το ότι με αποκάλεσε θεία, ένα άγνωστο μωρό, ενώ ήμουν νινί κι εγώ δεν σε πείραξε; Επείραξε με εμένα…τζαι επείτηδες εν εξεκολλούσα που την τραμπάλα! Να με πει εμένα θεία! ΤΣ!
Άτε πες! Ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός!
ΝΟΤ!
Μετά είχα παραπάνω μωρά να με φωνάζουν κυρία! ΕΓΩ? ΚΥΡΙΑ; Καλά καλά, κυρία είμαι… αλλά μικρή κυρία… όπως το μυθιστόρημα 🙂
Έπιασα το κήμπορτ για να παρετήσω να τρώω. Έχω τζαι δκυό σιλουέττες να διατηρήσω…αφού εγίνηκα η διπλάσια που την μάσα. Τηλεόραση είχε πολύ καιρό να δω… μια Παρασκευή που έμεινα σπίτι είδα το Χ-φάκτορ και σήμερα που επέστρεψα από το θέατρο, έκατσα να δω το διαγωνισμό του ΡΙΚ για την Γιουροβίζιον.
Απορίες :
Τζείντου Αντρέα μας τί του εκάμαν πας τα μαλλιά του καημένου, σαννα τζαι έβαλε το δακτυλούι του στην πρίζα;! Τέσπα, καλά τα επήεν ήταν μια νορμάλ παρουσίαση.
Ο Κωνσταντίνος μας γιατί το παλεύει ακόμα; Γιατί εν πάει να τζοιμηθεί να του περάσει. Επήρε τζαι τζείνο το κακομάζαλο το μωρό που το εθκιώξαν που το Χ-φάκτορ, το Δημητράκι (νομίζω λαλούν το) τζαι έκατσε το πας το σκαλί τζαι έδωκε του τζαι ένα πηθκιαύλι (αυλό). Έπιασε το το μάτι σας; Επόνταρε πολλά πανω σε τζείν το μωρό. Ήταν τάχα ο τζόκερ της παρουσίασης του. Είσιε τόσες ευτομάες που επροσπαθούσαν οι κριτές του Χ-φάκτορ να τον φκάλουν έξω που το παιχνίδι αλλά οι μιτσιές κάτω των 12 εψηφίζαν τον να μείνει. Λαλεί σου τωρά ο Κωνσταντίνος εν να μεν ψηφίσουν οι 5 φαν μου τζαι οι 3 οι φαν οι δικιές του; Τελικά, έΦΑΝτον ο μιτσής ο Εγγλέζος.
Επήεν τζαι ο Χοβίκ. Μα εν τζαι τούτος που το Χ-φάχτορ; Έτσι μου παν.Έντα πο τζείνο το τραγούδι που είπε για την γιουροβίζιον σιόρ. Παρέτα Χοβίκ μου… ξεκουράστου τζαι ύστερα πάλε. Πιάσε τζαι κανένα άλλο χόμπυ…έπιασες τους διαγωνισμούς βίρρρρρα! Κάμε κανένα μπρέηκ.
Life is better in spring εν να τραγουδήσει για την Κύπρο το εγγλεζάκι…Πέρκει μου φκει αληθινός… διότι ο χειμώνας εν ήταν σπουδαίος για μένα. Χάλια μαύρα δηλαδή. Αρρώστησα 2 φορές σε 2 μήνες…δουλειά γιοκ…περιμένω να μου τηλεφωνήσουν να ξεκινήσω ακόμα…λεφτά γιοκ…έχασα το μεταπτυχιακό μου δίπλωμα…τζαι το πανεπιστήμιο έχει 6 μήνες που τους παρακαλώ να πάρουν μια απόφαση αν θα μου τυπώσουν άλλο ….και παίρνουν το θέμα μου από ημερήσια διάταξη σε ημερήσια διάταξη…τζαι δεν το συζητούν ποτέ…Τί στο καλό τα ξύνουν εκεί μέσα;!
Βγαίνεις ανέμελη/ος στην αυλή του σπιτιού σου και κατευθύνεσαι προς το αυτοκίνητο. Διασταυρώνεσαι με ένα τόσο δα ποντικάκι πιο μικρό κι από τον αντίχειρά σου (αντίχειρα νορμάλ ανθρώπου και όχι του Νίκου Γκάλη). Γκρίζο, χαριτωμένο και προφανώς τρομαγμένο.
Παγώνεις. Παγώνει κι αυτό.
Το κοιτάζεις στα μάτια. Σε κοιτάζει από πάνω ως κάτω και μαγκώνει η ματία του στους γοφούς και σκέφτεται ότι έβαλες 2- 3 κιλά τους τελευταίους μήνες. (Ναι καλά σαμπώς και εσύ ξέρεις καλύτερα τί σκέφτηκε!)
Κάνεις ένα βήμα προς τα πίσω. Αυτό καταλαβαίνει ότι μπλοφάρεις, ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσεις και ότι κάτι ετοιμάζεις… γι’ αυτό συνεχίζει να σε παρακολουθεί αναστατωμένο ρουθουνίζοντας σε πιο έντονους ρυθμούς.
Ο χαζός ο γάτος σου έρχεται κοντά σου και περιμένει να του δώσεις έτοιμο φαγητό (το βλήμμμα) και βλέπει ψηλά εσένα και όχι το θήραμα 5 εκατοστά από τα πόδια του.
Του λες: “Έτο τζαμε ρε βλάκα. Τί σκατά κηνυγός είσαι;
Γάτος: Νιάρρρρρρρρ
Ποντικάκι: Βούρρρρρρρρρρρρρρρρρ
Εσύ: “Φάτο φάτο φάτοοοοοο”.
Ο γάτος πιάνει το ποντίκι και … οι σκηνές είναι ακατάλληλες ακόμα και για το νάσιοναλ τζεοκράφικ!
Τωρά σας ρωτώ γιατί νιώθετε ενοχές; Α; Γιατί όταν τελικά μπαίνετε στο αυτοκίνητο κάμνετε τζαι 5 λεπτά να ξεκινήσετε;
Τί διαφορετικό θα κάνατε;
α) Θα αφήνατε το ποντικάκι ελεύθερο με τον φόβο να εμφανιστεί μέσα στο συρτάρι με τα εσώρουχά σας την νύχτα;
β) Θα το τρέχατε ξοπίσω (ήνταπο τούτη η λέξη;) να το πάρετε στα χέρια σας και θα το ελευθερώνατε σε ένα μακρινό χωράφι …αν βρίσκατε (διαφορετικά θα το βάζατε στο αυτοκίνητο και θα τον πηγαίνατε στον Κοτσιάτη);
γ) Θα το σκοτώνατε με άλλο τρόπο.
δ) Θα το αναγκάζατε να αυτοκτονήσει από μόνο του τραγουδώντας του το “νιάου ρε γατούλα” ή κάποιο του Χατζηγιάννη.
ε) Θα ξεκινούσατε διαλογική συζήτηση και θα το παρακαλούσατε να μετακομίσει από την αυλή με ειρηνικό τρόπο και να απολυμάνει τις περιοχές από όπου έχει περάσει.
στ) Θα το καταγγέλατε στην αστυνομία για παράνομη είσοδο στην οικία σας.
(μετά το στ;)
α’ γυμνασίου) Εφόσον νομίζετε ότι είστε η Σταχτοπούτα (στο κλασσικό καρτούν του Ντίσνεϋ) θα του λέγατε να φωνάξει τους φίλους του για να σας φτιάξουν φόρεμα για τον χορό στο παλάτι του πρίγκιπα; (Μπορεί να με δκιεβάζουν τζαι στην Αθαλάσσας…γι αυτό διώ τζαι τούτη την εναλλακτική).
Πόσο πολλά μπορεί να σε ρίξει μια οξεία; Όχι η οξεία γωνία…ούτε η οξεία γαστρεντερίτιδα. Ένας τόνος.
Εχάλασε μου την μέρα και τις 500 επαγγελματικές μου κάρτες. Ήμουν σίουρη ότι το έλενξα το δείγμα. Από τον ενθουσιασμό μου ότι θα τύπωνα επαγγελματικές κάρτες εν είδα τίποτε. Έξερα το ότι κάτι σκατά θα επήενε. Αφού είμαι η Κάλιουsh!
Εν με πειράζει που διαβάζω τα ποστ μου και εντοπίζω τα ορθογραφικά μου λάθη μετά. Αλλά όχι ρε πάνω στην επαγγελματική μου κάρταααααα! Έχουμε και ένα Α κύρος… τωρά θα έχω ένα (α) -> άλφα μικρό και ντροπαλό…και σε παρένθεση κύρος.
Επλήρωσα τες θέμας. ΕΝ ΟΛΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΛΑΘΟΣ. Η εταιρεία στην οποία τύπωσα τις κάρτες, μου έκαναν τέτοια καλή δουλειά…ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ. Αλλά εν ήξερε κανένας τούτη την διεύθυνση; Εν πολλά κοινή (έννεν η Σούτσου…άκουσες κοινή επήε τζαμέ ο νους σου μάνι-μάνι).
Απογοήτευση κοπέλλια! Για ένα τόνο, για μια γραμμούα χιλιοστό του ‘cm’…για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη (Σεφέρης, ναι;) Εν το πρώτο πράμα όμως που θωρώ με το που την πιάνω…Ούφ! Λαλείς να εν σημάδι ότι δεν πρέπει να ανοίξω γραφείο; Όχι. Δεν θα περάσει αυτή η τρομοκρατία (ξέρω τι λέω…άστε με στον πόνο μου)!
Αν έκαμναν πάντως δημοψήφισμα για να καταργηθούν ή ου και οι οξείες (εκαταργηθήκαν κάποτε οι περισπωμένες, δασείες, υπογεγραμμένες κοκ) θα ήμουν η πρώτη που θα εψήφιζα ΝΑΙ…αλλά με την τύχη τζαι απροσεξία που έχω η ερώτηση στο χαρτούδι θα είχε αρνητική ερώτηση (να μην καταργηθούν) και γω με το ναι μου θα το υποστήριζα. Αφού ο νους εν πουπάνω που την τζεφαλή μου!
Μονοτονικά συστήματα τζαι πελλάρες…έτω σε λίον τζαιρόν εν να γράφουμεν ούλλοι με λατινικούς χαρακτήρες (για όλες τις γραπτές γλώσσες) ακόμα και στα πιο επίσημα έγγραφα, ακόμα τζαι οι ηγέτες των χωρών (όι πως τωρά τάχα ξέρουν να γράφουν….well, όι ούλλοι).
Τέσπα, εν μοναδικές οι κάρτες μου. Και εν επίτηδες που τους έβαλα το λάθος τόνο. Ναι επίτηδες. Εν για να εντοπίζω εκείνους με το OCD, τους ψυχαναγκαστικούς ή τους τελειομανείς….και θα είναι το έναυσμα η κάρτα μου να πάρω μια καλή κλινική συνέντευξη και να καταλήξω με ένα ιστορικό που θα με βοηθήσει να κατανοήσω τον πελάτη πλήρως. ΟΚ;
Εν να shει πολύ κλάμαν αύριo, πoυ εν να πάω για interview! Έντα πάω τζαι γω σε τούτα τα ψυχοφθόρα ίντερβιους εν καταλάβω! Μέσο εν έχω….τουπέ εν έχω. Τι τζαι αν έχω τα προσόντα! (Ταμπονι;) Άτζαπεις σου να κάτσω δαμαί που είμαι τζαι κανεί; Αξίζει να περάσω το σκόρσο τζαι να μεν τζοιμηθώ πόψε; Τί να κάμω;
Έτααα….έτα γνωσιακά λάθη..αρκέψαμεεεεεεν…Ο Ψυχολόγος μέσα μου μάχεται με τον Πελλό μέσα μου…Προς το παρόν, δέρνει ο πελλός έξι- μηδέν. Είμαι τζαι ψυχολόγος τρομάρα μου…βοηθώ τους άλλους ενώ στον εαυτό μου δεν προσφέρω τις ψυχολογικές μου υπηρεσίες…Χρεώνω τζαι πολλά….εν τζαι για τούτο!
Έλα πάμε με μια τεχνική χαλάρωσης. Κλείστε τα μάθκια…Τωρά ανοίξετε τα για να δκιαβάσετε τις πάρακάτω οδηγίες….Ουυυυυ χελόου…εμπειράζει άστε τον τζείνον με κλειστά (Μα εν Πόντιος…χαϊδευτικά που το λέω). Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε: Εισπνοή από τη μύτη, κρατούμε για τρία δεύτερα και μετά αργά από το στόμα…εκπνοή! Επαναλάβετε το 5 φορές όσπου να πάω τουαλέτα και επιστρέφω!
Ήρτα!
Ξεκινούμε με τις ομάδες μυών που βρίσκονται στα πάνω άκρα του σώματος. Σφίξτε σε σχήμα γροθιάς τα χέρια και φέρτε τα μπροστά (κάθετα προς το σώμα) και κρατήστε τα για 15 δεύτερα. Μετά χαλαρώστε τα. Σκεφτείτε πως βρίσκεστε σε ένα κρεβατάκι θαλάσσης και χαλαρώνετε ενώ τα μικρά κύμματα σας πέρνουν πέρα δόθε…
Τάμπον; Θέλετε τζαι την συνέχεια; ΧΑ! Να πιερώσετε μάι φριέντς όπως ούλλοι οι καλοί πελάτες!!!
Άτε βάλτε μου τουλάχιστον καμιά ευτζήν να μεν λιποθυμήσω, φτύσω, ρευτώ, αεριστώ, κλαπποθώ, τραυλίζω, κοκκινίσω μπροστά που την επιτροπή αύριο!
1) En leitoyrgoyn ta ellinika sto laptop sou me to alt kai shift, alt & shift….aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalt kai shhhhhhhhhhhhhhhhift…ALT SHIFT…SHIT SHIT SHIT SHIT…exathikan… kapou tzei mesa einai tzai xwnountai ….epitides en theloun na emfanistoun gia na sou kamoun tin zoi sou kolasi.
2) Erketai sto grafeio gynaika me eikones agiwn…kai tis les “eyxaristw den tha parw” kai opws einai logiko den to dexetai kai sou leei: ” Giati den dias kai su mia voitheia” kai apantas :”den eimai orthodoxi” kai sou leei “e voithise ligo” kai gyrizeis kai thoreis tin me ta xeili sou na soufrwnoun tzai na rytidiazoun tzai ta mathkia sou na giemwnoun aima pou ta neyra… paralogi antidrasi? (aitia=PMS)
3) Kamnei sou kapoios ena polla oraio komplimento san xoreukeis mazi tou p.x en mporw na parw ta matia mou apo sena tzai esy…….voithas ton na ta parei makrya apo esena gyrizontas tou tin tzefali tou atsala me ta shierka sou tzai synexizeis tzai xoreukeis…xoreukeis thumwmena …twra en na mou peis inta xoreukeis ? E …pes eisai mathima xorou…To opoio exrysoplirwses stin arxi tou mina.
4) Eisai grammateas tzai kamneis tou mastrou sou paratirisi giati arkise gia mia synantisi tzai dioti en apantise amesws to tilefono tou…fantasou na sou ediousan tzai liin exousia ti itan na ekamnes…
5) Pianei se pelatis sto tilefwno kai afou sou leei to onoma tou perimeneis na sou pei kai to skopo tou alla o anthrwpos xehanei kai anti na rwtiseis me pio iremo tropo ti thelei tou les : keeeeee…..me anupomono tono kai dynati fwni…
DEN EIMAI EGW tosi ora sto deytero proswpo grafw!
EISAI san possessed…kai exeis kapoion mesa sou pou se kamnei oti theleis…Katalaveis oti eisai paralogi alla einai adynaton na to elenxeis… THELEIS HAPIA!!!
G.E.T. 