Ιστορίες για κλάματα

Θα ξεκινήσω μια σειρά από ιστορίες οι οποίες θα αποτελέσουν αποσπάσματα του βιβλίου που γράφω και θα δημοσιεύσω σε κάποια στιγμή στο μέλλον. Οι μίνι αυτές ιστορίες διαδραματίζονται σε διάφορα μέρη του κόσμου, είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, αλλά έχουν αλλαχτεί τα ονόματα ατόμων και τοποθεσιών. Καλά κάνεις να θυμάσαι τους ήρωες διότι θα συμπεριληφθούν σε πολλές ιστορίες που θα αναρτηθούν στο εγγύς μέλλον. Σήμερα θα συστήσω 1 χαρακτήρα κ αύριο άλλο και ουτωκαθεξής:

Η Αynur είναι κάπου στα 33. Σπούδασε Ψυχολογία σε Πανεπιστήμιο του Νιου Τζέρσευ και μένει στην ίδια πολιτεία σε ένα διαμέρισμα που της αγόρασε ο πατέρας της. Η καταγωγή της είναι από την Κωνσταντινούπολη. Έχει μακρυά μαύρα μαλλιά και είναι στο 1.68. Aσχολείται με το τέννις, το μπέλυ ντάνς και το ταγκό. Είναι μαζί με τον Αντριάν εδώ και μερικά χρόνια (από το 2009).

Η Αynur έμαθε στη ζωή να παίρνει αυτό που θέλει όποιο κι αν είναι το κόστος. Από λεφτά ποτέ δεν στερήθηκε κάτι, η οικογένεια την υποστηρίζει και είναι δίπλα της όταν χρειάζεται κάτι από υλική αλλά και από ψυχολογική άποψη. Έχει υψηλή αυτοπεποίθηση και δυναμισμό.

Μείνετε συντονισμένοι για τις περιπέτειες και τις παράλληλες ιστορίες και σχέσεις που εξελίσσονται μεταξύ αυτών και άλλων πολλών χαρακτήρων της σειράς που ονομάζω “Δώσε σοινί του χωρκάτη να σου φκει πας το κρεβάτι” ή μήπως να την ονομάσω “Ο σοφός βλέπει τον κίνδυνο και απομακρύνεται”; Μπορεί όμως να την ονομάσω και “Ιστορίες για γέλια”…ή “κλάματα”; Ουυυυ. Θα την ονομάσω πιο μετά!

Καλή ανάγνωση!

Διακοπές τέλος;

Yellow everyone! Hao ar giou?
Εσυνήθισα σε να βάζω κάθε μέρα ποστ και γι αυτό είπα να μην το χαλάσω σήμερα. Το πρόγραμμά μου πάει ως εξής:

Πρωινό ξύπνημα! Πρόγευμα (English or Cypriot or a combination). Κολύμπι για καμιά ώρα. Άπλωμα ζαμπών στην παραλία για να στεγνώσουν για καμιά ώρα και διάβασμα βιβλίου. Μεταφορά κορμιού μου στο ουζερί για την φραπεδιά μου. Κι άλλο διάβασμα και νατουραλιστική παρατήρηση περαστικών. Είναι εδώ που εμπνέομαι για καλοκαιρινά ποστς. Μεσημεριανό (προαιρετικό). Συγγραφή ποστ. Φωτογράφιση τοπίου. Εκδρομή στις γύρω περιοχές. Επιστροφή. Κολύμπι μέρος δεύτερο. Ρακέτες. Άπλωμα κορμιού στη πλας για αλλό καμία ώρα (έχω πολύ να απλώσω). Δωμάτιο μπανιάρισμα. Βραδινό. Πόστ (Μέημπι). Margarita Lemon και συζήτηση.

Σήμερα όντας η προτελευταία των διακοπών νοιώθω μια μελαγχολία. Μια μικρή θλιψούλα. Και για αυτό θα σας αφήσω με το Ρωμαίους 5:3,4 ->

“…η θλίψη παράγει υπομονή, η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση, η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα·και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση.·

Ναι η θλίψη γεννά μέσα μας την επιθυμία να ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα φτιάξουν προς το καλύτερο και υπομένουμε. Όταν κάνουμε υπομονή είναι πιο πιθανό η ενέργειές μας να μην είναι αυθόρμητες, ανώριμες και άτακτες (και να μετανοιώνουμε μετά) αλλά είναι πιο επιδοκιμασμένες και σοφές διότι επεξεργαζόμαστε τις επιλογές μας. Και αφού καλλιεργήσαμε υπομονή μπορούμε πλέον να ελπίζουμε χωρίς να απελπιζόμαστε και να απογοητευόμαστε.

Έτσι λοιπόν δεν θα ξεκινήσω να μουρμουρώ ότι πάω πίσω στη δουλειά ή στη ρουτίνα διότι επεξεργάστηκα την κατάσταση και έχω κάποια σχέδια που θα βάλω από τον Σεπτέμβρη σε εφαρμογή. ελπίζω για 2-3 πράγματα που προσδοκώ να γίνουν και να αλλάξουν καταστάσεις.

Εκατάλαβες!
Ciao a tutti
Tutti frutti
Frutti yogurt!